تکنولوژی
حباب‌های دفن‌شده در هسته‌های یخی قطب جنوب نشان می‌دهند که زمین به حد بحرانی ۱.۵ درجه سلسیوس نزدیک می‌شود
بر اساس مطالعه‌ای جدید، دمای زمین به دلیل فعالیت‌های انسانی به 1.49 درجه سلسیوس بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن رسیده است. این یافته‌ها چالش‌هایی را برای تخمین‌های قبلی ایجاد کرده و اهمیت تغییر خط مبنای پیش‌صنعتی را برای پیگیری دقیق‌تر تغییرات اقلیمی نشان می‌دهند. این مطالعه از داده‌های هسته‌های یخی قطب جنوب برای پیشنهاد یک خط مبنای جایگزین استفاده کرده و اهمیت کاهش سریع انتشار گازهای گلخانه‌ای را برای تحقق توافق‌نامه‌های بین‌المللی همچون توافق‌نامه پاریس تأیید می‌کند.
طبق مطالعه‌ای اخیر، دمای زمین به دلیل فعالیت‌های انسانی به ۱.۴۹ درجه سلسیوس (۲.۶ فارنهایت) بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن افزایش یافته است. این کشف، تخمین‌های قبلی را به چالش می‌کشد و سوالاتی را درباره جدول زمانی و معیارهای مورد استفاده برای اندازه‌گیری گرمایش جهانی مطرح می‌کند. مطالعه نشان می‌دهد که با استفاده از یک مبنای قبل از ۱۷۰۰، زمین تا پایان سال ۲۰۲۳ به این آستانه‌ی گرمایشی رسیده است. این رقم بیشتر از برآورد ۱.۳ درجه سلسیوس (۲.۳۴ فارنهایت) سازمان ملل است، که به عنوان معیاری در سیاست‌های اقلیمی مورد استفاده قرار گرفته و بر اساس دوره زمانی متفاوتی است. اندرو جارویس، دانشمند آب و هوایی در دانشگاه لنکستر و یکی از نویسندگان مطالعه، معتقد است که استفاده از دوره زمانی ۱۸۵۰–۱۹۰۰ به عنوان "مبنای قبل از صنعتی شدن" ممکن است گرمایش اولیه صنعتی را نادیده بگیرد. او می‌گوید: "ما می‌دانیم که گرمایش در برآورد ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ وجود دارد، زیرا که این آغاز انقلاب صنعتی نیست." تیم او پیشنهاد می‌کند که یک مبنای علمی‌تر با استفاده از داده‌هایی که به ماقبل ۱۷۰۰ برمی‌گردد، باشد. این دوره زمانی سنتی عمدتاً به دلیل دسترسی به داده‌های منظم دما از زمین و دریا که از حدود ۱۸۵۰ آغاز می‌شود، انتخاب شده است. با این حال، سوابق دقیق دما از دوره قبل از ۱۸۵۰ کمیابند، که تلاش‌ها برای تعیین دقیق تأثیرات صنعتی‌سازی اولیه را پیچیده می‌کند. مطالعه‌ی جدید از داده‌های هسته‌های یخی قطب جنوب برای تعیین یک مبنای جایگزین استفاده می‌کند و نشان می‌دهد که گرمایش بیشتری از زمانی که این سوابق بعدی آغاز شدند، رخ داده است. اندرو جارویس و همکار نویسنده او پی‌یرز فارستر، فیزیکدان آب و هوایی از دانشگاه لیدز، از نمونه‌های هسته یخی از لاو دوم در شرق قطب جنوب استفاده کردند تا تغییرات دمای تاریخی را بازنویسی کنند. این نمونه‌ها به دانشمندان اجازه می‌دهد تا سطح دی‌اکسید کربن را که در حباب‌های هوا به دوران‌های مختلف از ۱۳۰۰ تا ۱۷۰۰ مربوط می‌شوند، اندازه‌گیری کنند. با اتصال این داده‌ها به اندازه‌گیری‌های مستقیم اخیر CO2، پژوهشگران یک رکورد پیوسته از CO2 جوی در طی چندین قرن ایجاد کردند. "سپس شما این داده‌ها را با اندازه‌گیری‌های واقعی غلظت از سال ۱۹۵۹ به بعد به هم می‌بافید... آنها یک خط پیوسته نزدیک به کمال در بین هسته یخی و مشاهدات مستقیم CO2 تشکیل می‌دهند،" جارویس توضیح داده است. این روش نوآورانه به محققان این امکان را می‌دهد تا تغییرات دما و روند گرمایش جهانی را که به قبل از انقلاب صنعتی بازمی‌گردند، تخمین بزنند و یک نقطه مرجع جدید برای ارزیابی تغییرات آب و هوایی مدرن ارائه کنند. با استفاده از این جدول زمانی گسترش‌یافته، جارویس و فارستر دریافتند که گرمایش ناشی از فعالیت‌های انسانی به ۱.۴۹ درجه سلسیوس (۲.۶ فارنهایت) رسیده است. با استفاده از مبنای سنتی ۱۸۵۰–۱۹۰۰، روش آنها تقریباً یک برآورد ۱.۳ درجه سلسیوس (۲.۳ فارنهایت) مشابه ارائه می‌کند و اعتماد به ارقام موجود را تقویت کرده و توافقات اقلیمی مانند COP29 را پشتیبانی می‌کند. یافته‌های این مطالعه تاثیرات مهمی بر سیاست اقلیمی جهانی دارد، به ویژه در ارتباط با توافق‌نامه پاریس ۲۰۱۵. اگرچه مبنای جدید ممکن است به نظر برسد که سطوح گرمایش فراتر از اهداف توافق‌نامه پاریس را فشرده می‌کند، آندرو کینگ، دانشمند آب و هوا از دانشگاه ملبورن، به اهمیت عدم دیدن این موضوع به عنوان یک شکست اشاره می‌کند. "این مطالعه جدید به این معنی نیست که ما نتوانسته‌ایم به توافق‌نامه پاریس پایبند باشیم بلکه مبنایی که استفاده شده است بخشی از گرمایش قبل از ۱۸۵۰ را در نظر نمی‌گیرد،" کینگ افزود. او اضافه کرد که این موضوع قبلاً در مطالعات قبلی پیشنهاد شده بود اما اکنون شواهد حمایتی قوی‌تری دارد. پایه اصلاح شده بر نیاز فوری به تسریع در کاهش کربن‌سازی تأکید می‌کند. کارشناسان موافقند که کاهش اساسی انتشار گازها برای کاهش تاثیرات شدید اقلیمی ضروری است. "این به ما کمک می‌کند تا از خطرناک‌ترین تاثیرات تغییرات اقلیمی جلوگیری کنیم،" کینگ گفت. فورستر نیز بر اهمیت اولویت‌بندی اقدام اقلیمی در سطح جهان تأکید کرد. "این [گرمایش ۱.۵ درجه سلسیوس] باید به کشورها هشداری باشد تا به طور جدی با کار کربن‌زدایی پیش بیایند و همچنین دیگر کشورها را حمایت کنند،" او گفت. او هشدار داد که اگرچه پیش‌بینی دقیق نقاط بحرانی همچنان دشوار است، اما هر افزایش جزئی در دمای جهانی خطرها را تشدید می‌کند. مطالعه در مجله نیچر جئو‌ساینس منتشر شده است.
