حتی اگر کسی به سفر در زمان برود، ممکن است آن را به یاد نیاورد یا ثبت نکند: مطالعه
اگر به شما فرصت داده می‌شد که به شرطی که وقتی به زمان حال برگردید، هیچ‌کدام از آن را به یاد نخواهید آورد، به سفر در زمان بروید — آیا همچنان آن را می‌پذیرفتید؟ این یک سؤال فریب‌دهنده نیست بلکه یک نتیجه واقعی است که ممکن است مسافران زمانی با آن مواجه شوند، مطالعه جدیدی نشان می‌دهد.
تا کنون، دانشمندان عمدتاً بر علم و امکان‌پذیری سفر در زمان تمرکز کرده‌اند، اما به سختی بحثی در مورد اتفاقاتی که برای فردی رخ می‌دهد وقتی به زمان حال برمی‌گردد وجود دارد. آیا تغییراتی را تجربه می‌کنند؟
نویسنده مطالعه، لورنزو گاواسینو، که یک ریاضی‌دان و دانشجوی پسادکترا در دانشگاه وندربیلت در نشویل است، ادعا می‌کند که سفر در زمان با برخی عوارض جانبی عجیب همراه است.
به عنوان مثال، یکی از عوارض اصلی سفر در زمان ممکن است این باشد که «هر خاطره‌ای که در طول منحنی زمانی بسته جمع‌آوری شود، قبل از پایان حلقه پاک خواهد شد،» گاواسینو گفت.
به عبارت ساده‌تر، وقتی یک فرد از گذشته به زمان حال بازمی‌گردد، خاطرات سفر او محو خواهد شد — اما چرا؟
تقصر بر عهده آنتروپی است
یک منحنی زمانی بسته (CTC) یک مفهوم در نسبیت عمومی است که تحت شرایط خاصی، فضای‌زمان به صورت حلقه‌هایی شکل می‌گیرد. این حلقه‌ها باعث ایجاد مسیرهایی در فضای‌زمان می‌شوند که به نقطهٔ شروع خود بازمی‌گردند و امکان سفر در زمان به نقطه‌ای قبلی را فراهم می‌کنند.
با این حال، سفر در زمان فراتر از علم نیست و بنابراین، سفر فرد در طول CTC نیز توسط قوانین فیزیک کنترل خواهد شد.
به عنوان مثال، وقتی فردی به گذشته سفر می‌کند و به زمان حال بازمی‌گردد، طبق قانون دوم ترمودینامیک، آنتروپی، یا درجهٔ بی‌نظمی در یک سیستم، همیشه در طول زمان افزایش می‌یابد. بنابراین وقتی یک لیوان می‌شکنید یا پودر قهوه را در شیر مخلوط می‌کنید، بی‌نظمی با شکستن لیوان و پخش شدن ذرات قهوه در شیر افزایش می‌یابد.
این فرآیندها به‌راحتی قابل بازگشت نیستند زیرا معکوس کردن آن‌ها به کاهش آنتروپی منجر می‌شود، که به‌طور طبیعی در جهان رخ نمی‌دهد.
با این حال، وقتی فردی در طول CTC سفر می‌کند و از حال به گذشته می‌رود و سپس به زمان حال بازمی‌گردد، آنتروپی او ابتدا باید افزایش یابد، به اوج برسد و سپس به سطح اولیه برگردد.
این سفر اساساً مانند چرخهٔ پوانکاره کار می‌کند، یک مفهوم ریاضی که فرآیندی تکراری و چرخه‌ای را توصیف می‌کند. آن به وضعیتی اشاره دارد که در آن یک سیستم از طریق یک سلسله حالات می‌گذرد و در نهایت به حالت اولیه خود بازمی‌گردد.
گاواسینو پیشنهاد می‌کند که پس از رسیدن آنتروپی به اوج و بازگشت مسافر به زمان حال، بی‌نظمی شروع به کاهش می‌کند و در نتیجه «تمام فرآیندهای ترمودینامیکی از جمله فرآیندهای بیولوژیکی مانند تشکیل حافظه و پیر شدن معکوس می‌شوند.»
بنابراین برخلاف آنچه در فیلم‌ها به تصویر کشیده شده است، یک مسافر زمان احتمالاً نمی‌تواند چیزی از سفر به گذشته‌اش را به یاد بیاورد چون خاطراتش تا زمانی که به حال بازگردد پاک خواهند شد.
عوارض جانبی دیگر از سفر در زمان
ممکن است فکر کنید، اگر سفرم را به گذشته به یاد نیاورم چه اشکالی دارد؟ من می‌توانم در طول سفر عکس‌های زیادی با گوشیم بگیرم و وقتی برگردم آن‌ها را ببینم. خوب، اینجاست که طبیعت بر شما غلبه می‌کند.
از آنجا که قانون دوم ترمودینامیک نه تنها به سیستم‌های زنده مانند انسان بلکه به ماشین‌ها و سایر اشیاء غیر زنده نیز اعمال می‌شود، اگر یک مسافر زمان هر گونه داده‌ای را روی کامپیوتر یا گوشی هوشمند خود در طول سفر ذخیره کند، احتمالاً این داده‌ها نیز به محض پایان سفر پاک می‌شوند.
به‌علاوه، گاواسینو بیشتر پیشنهاد می‌کند که ساعت‌های ما نیز ممکن است در طی سفرهای زمانی زمان نادرست را نشان دهند چون آن‌ها فقط برای تیک زدن به طور خطی طراحی شده‌اند. همین قانون برای روش ارتعاش اتم‌ها و مولکول‌ها اعمال می‌شود، بنابراین بازگشت به گذشته ممکن است به طور کامل رفتار طبیعی ماده را مختل کند.
این احتمالات بسیار جالب به نظر می‌رسند، اما متأسفانه هنوز راهی برای تأیید آن‌ها وجود ندارد چون ما واقعاً نمی‌توانیم به زمان سفر کنیم — یا می‌توانیم؟
این مطالعه در مجله جاذبهٔ کلاسیک و کوانتوم منتشر شده است.
