فسیل نادر پتروسور دُم شمشیری اسرار تکاملی خزندگان پرنده را فاش می‌کند
یک گونه جدید شناسایی‌شده از پتروسور بینش‌های اساسی را به تغییرات تکاملی که این خزندگان پرنده باستانی را شکل داده‌اند ارائه داده و پلید بین گونه‌های اولیه و نوادگان بزرگتر و تخصصی‌تر آنها اتصال می‌دهد.
فسیل به نام اسکیفوسورا باواریکا —به معنای “دم شمشیر از بایرن”—نگاهی نادر به یک مرحله انتقالی در تکامل پتروسورها می‌اندازد.
دکتر دیوید هون از دانشگاه کوئین مری لندن گفت: “این یک کشف فوق‌العاده است. واقعاً به ما کمک می‌کند تا کنار هم قرار دهیم چگونه این حیوانات پرنده شگفت‌انگیز زندگی می‌کردند و تکامل می‌یافتند. امیدواریم این مطالعه مبنایی برای کار بیشتر در آینده درباره این انتقال تکاملی مهم باشد.”
حفظ شده در سه بعد
پتروسورها که با دایناسورها همزیستی می‌کردند، به خاطر تنوع فوق‌العاده‌شان در اندازه و شکل شناخته شده‌اند. در حالی که گونه‌های بزرگتر دارای گستره بالی تا 32.8 فوت (10 متر) بودند، فرم‌های اولیه کوچکتر بودند و معمولاً حدود 6.56 فوت (2 متر) گستره داشتند. اسکیفوسورا جدیداً توصیف شده در این محدوده قرار می‌گیرد و دارای گستره بالی مشابه با پرندگان بزرگ مدرن مانند عقاب طلایی است.
این فسیل که در جنوب آلمان پیدا شده است، به خاطر تقریباً کامل بودن و حفظ در سه بعد، که در بقایای پتروسورها که به طور معمول در هنگام فسیل‌سازی صاف می‌شوند نادر است، قابل توجه است.
برای قرن‌ها، دیرینه‌شناسان پتروسورها را به دو گروه اصلی تقسیم کردند: نون-پتروجاتیلوییدهای کوچکتر اولیه و پتروداکتیلوییدهای بزرگتر بعدی. گونه‌های اولیه با سرهای کوتاه، گردن‌های فشرده، دم‌های بلند و انگشت‌های پنجم به شکل خاصی کشیده متمایز می‌شدند.
برعکس، پتروداکتیلوییدها دارای سرهای کشیده، گردن‌های بلند، دم‌های کوتاه و ساختارهای بال پیشرفته‌تری بودند. با این حال، توالی و زمان این تغییرات تکاملی تا کشف‌های اخیر مشخص نبود.
یک حلقه حیاتی در زنجیره
در دهه 2010، فسیل‌های گونه‌های انتقالی به نام داروین‌وپرتران نشان دادند که سرها و گردن‌های پتروسورها قبل از سایر قسمت‌های بدن آنها تغییرات قابل ملاحظه‌ای کردند. در حالی که این کشف برخی جنبه‌های تکامل آنها را روشن کرد، همچنان جایهای خالی را در فهم آنچه قبل و بعد از این انطباق‌ها رخ داده بود باقی گذاشت.
اسکیفوسورا باواریکا این خلا را پر می‌کند و نماینده گونه‌ای است که پس از داروین‌وپرتران اما قبل از داکتیلویدهای واقعی تکامل یافته است. فسیل ترکیبی از ویژگی‌ها را نشان می‌دهد: دارای سر و گردن شبیه داکتیلوید است، اما دم، مچ و انگشتان آن ویژگی‌های واسطه‌ای دارد که نشانه یک انتقال تدریجی می‌باشد.
این مطالعه همچنین بازبینی جامعی از درخت خانوادگی پتروسور انجام داد و اسکیفوسورا را به عنوان یک حلقه حیاتی در این زنجیره تکاملی قرار داد. علاوه بر این، جایگاه درک ، یک پتروسور اسکاتلندی، به عنوان یک فرم انتقالی اولیه که بین نون-پتروجاتیلویید و داروین‌وپرترانها پیوند می‌زند، تأیید شد.
این چارچوب تکاملی به‌روز شده اکنون دنباله تغییرات را به‌طور مفصل فراهم می‌کند. دانشمندان می‌توانند کشش تدریجی مچ‌های پتروسور، کاهش طول دم‌ها و انگشتان و بزرگتر شدن سرها و گردن‌ها را از طریق گروه‌های متعدد پیگیری کنند که در نهایت به ظهور داکتیلویدها می‌انجامد.
به طور قابل ملاحظه‌ای، هم اسکیفوسورا و هم درک بزرگتر از بسیاری از گونه‌های همزمان بودند، که نشان می‌دهد انطباق‌های تکاملی که امکان اندازه بزرگ پتروسورهای بعدی را فراهم کرد، در حال انجام بودند.
آدم فیتچ از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون بر نتایج گسترده‌تر این کشف تأکید کرد. “ پتروسورها مدت‌ها به عنوان نمادهای زندگی منحصربه‌فرد گذشته شناخته شده‌اند. اسکیفوسورا نشان‌دهنده یک فرم جدید مهم برای فهم روابط تکاملی پتروسورها و به تبع آن چگونگی ظهور و تغییر این خط است،” او اظهار کرد .
این مطالعه در زیست‌شناسی فعلی. منتشر شده است.
