موجود ناشناخته در دریاچه سیانید می‌تواند رازهای خاستگاه حیوانات را فاش کند
محققان دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، موجودی غیرمعمول در دریاچه مونو نویل شرقی سیرا نوادا را کشف کرده‌اند. این ارگانیسم می‌تواند بینش‌هایی درباره زندگی پیچیده حیوانی که بیش از ۶۵۰ میلیون سال پیش روی زمین منشأ گرفته است فراهم کند.
این دریاچه به خاطر زیستگاه موجوداتی مانند میگو و مگس‌های قلیایی شهرت دارد.
ارگانیسمی که اخیراً کشف شده یک نوع چوانوفلاژله است، یک موجود میکروسکوپی و تک‌سلولی که می‌تواند به شکل کلونی‌های چندسلولی توسعه یابد.
چوانوفلاژله‌ها در دریاچه مونو: بینش درباره زندگی چندسلولی اولیه و همزیستی باکتری
چوانوفلاژله‌ها معمولاً حیوان نیستند، اما به یک گروه خواهر با همه حیوانات تعلق دارند. آنها یک موضوع جالب برای مطالعه از تک سلولی به زندگی چندسلولی را فراهم می‌کنند.
آنها می‌توانند با باکتری‌ها یک رابطه ایمن و پایدار برقرار کنند. نیکول کینگ، استاد زیست‌شناسی مولکولی و سلولی دانشگاه کالیفرنیا، برکلی گفت: «اطلاعات بسیار کمی درباره چوانوفلاژله‌ها وجود دارد و پدیده‌های زیستی جالبی وجود دارد که ما فقط اگر از محیط زیست آنها فهمیده‌ایم، می‌توانیم به آن بپردازیم.»
این موجودات معمولاً از طریق میکروسکوپ قابل مشاهده هستند. اما آنها می‌توانند بینش‌های عظیمی درباره موجوداتی که در اقیانوس‌ها پیش از حیوانات پدیدار شده‌اند فراهم کنند. کینگ اضافه کرد که حیوانات در اقیانوس‌هایی که از باکتری‌ها پر بودند تکامل یافتند.
این تحقیق شامل یک تحقیق ده ساله است که در آن دانیل ریچتر، یک دانشجو، نمونه‌ای از دریاچه مونو را طی یک سفر کوهنوردی جمع‌آوری کرد.
ریچتر به نیوزویک گفت: «در دوران تحصیلات تکمیلی در آزمایشگاه نیکول در برکلی، دوست داشتم با دوستانم برای تعطیلات طولانی به بیابان‌های مرتفع کوه‌های سیرا شرقی بروم.»
«بهترین نمونه‌های چوانوفلاژله را در هر فلاسک داشتم، بیش از هر محیط دیگری که تا به حال نمونه‌برداری کرده بودم.»
پیش از این، کینگ همچنین اضافه کرد که حضور باکتری‌ها در دریاچه یک شگفتی بزرگ بود. او همچنین توضیح داد که در مطالعات قبلی خود، این ارگانیسم‌ها اغلب به مولکول‌های کوچک باکتریایی پاسخ می‌دادند.
این مولکول‌ها از طریق آب جاری می‌شدند، یک نشانه‌ای که چوانوفلاژله‌ها در حال خوردن باکتری‌ها بودند. کینگ با سایر محققان که بعد‌ها گونه‌های باکتری مشابهی را در دریاچه مونو شناسایی کردند، همکاری کرد.
محققان نشان دادند که احتمال دارد که چوانوفلاژله‌ها بتوانند مسیر باکتری‌ها را دنبال کنند.
باکتری‌ها در محیط زیست خود سموم را تصفیه می‌کنند. آنها همچنین احتمال دادند که چوانوفلاژله‌ها ممکن است باکتری‌ها را کشت کنند تا در آینده غذای خودشان باشند.
محیط منحصربه‌فرد دریاچه مونو و پتانسیل آن برای تنوع زیستی
اگرچه بسیاری از این کشف به گمانه‌زنی محدود می‌شود، اما قطعاً درهای تحقیقاتی آینده را باز می‌کند. این کشف همچنین به ما درک بهتری از تعاملات بین موجودات ساده و باکتری‌ها می‌دهد. همچنین به ما کمک می‌کند تا عمیق‌تر در خاستگاه همزیستی و میکروبیوم‌ها در اشکال اولیه‌شان بپردازیم.
درباره دریاچه مونو، این دریاچه دارای شوری بسیار بالاست، سه برابر شوری اقیانوس و همچنین بسیار قلیایی است. علاوه بر این، محققان می‌گویند که دریاچه همچنین شامل سطوح بالایی از سموم، از جمله سیانید است.
به دلیل این خصوصیات، دریاچه دارای یک محیط نامساعد است و محل استقرار افراطی‌ترین اکستریموفیل‌ها است. دریاچه همچنین به خاطر داشتن تنوع زیستی پایین مشهور است.
اما با این کشف، دینامیک‌ها می‌توانند به اندازه‌ای تغییر کنند که این مکان را به زیستگاه بسیاری از حیوانات آبی تبدیل کنند.
