تکنولوژی
موسس به دنبال بازسازی مریخ روی زمین: من به گرینلند رفتم تا آن را بخرم
در تابستان گذشته، درایدن براون، موسس پراکسیس، به گرینلند سفر کرد با ایده‌ی خرید آن، اما متوجه شد که گرینلند علاقه‌مند به استقلال است. او به جای خرید این کشور، ایده‌ی ساخت شهری جدید روی زمین‌های غیرقابل سکونت را مطرح کرد. هدف او ایجاد شهری تکنولوژیک با کمک موسسینی است که به دنبال نوآوری هستند. پروژه‌ی پراکسیس با حمایت مالی پیتر ثیل، ۵۲۵ میلیون دلار تعهد سرمایه‌گذاری دریافت کرد، اما برای دسترسی به این پول باید نقاط عطف خاصی را در پروژه شهرسازی‌شان برآورد. پراکسیس نمونه‌ای از "دولت شبکه‌ای" است که بر اساس یک جامعه‌ی اینترنتی با خانه فیزیکی و شناسایی دیپلماتیک تعریف شده است.
تابستان گذشته، هواپیمای دو پره‌ای روی زمین خاکستری و کروادار نوک، پایتخت گرینلند، فرود آمد. یک جوان ۲۸ ساله از هواپیما پیاده شد و آماده بود تا با یک پیشنهاد جسورانه خود را به ساختمان پارلمان نوردیک معرفی کند. درایدن براون، موسس شرکت پراکسیس، بعداً در یک توییت وایرال نوشت: «من به گرینلند رفتم تا آن را بخرم.» او در مکالمه تلفنی با TechCrunch هفته گذشته لحنی ملایم‌تر گرفت و گفت: «ظاهراً آنها حس غرور مشخصی دارند که باعث می‌شود ایده خریدشان تقریباً تحقیرآمیز به نظر برسد. اما آنها واقعاً دوست دارند استقلال داشته باشند.» بنابراین، به جای خرید گرینلند، او این ایده را مطرح کرد که با دولت همکاری کند تا یک شهر جدید در زمینی غیرقابل سکونت بسازند. او گفت: «چه می‌شد اگر بتوانیم نمونه‌ای از ترمینوس بسازیم؟» که به نام شهری در مریخ، مورد علاقه‌ی ایلان ماسک، اشاره می‌کند. اما احدی از اعضای مجلس دانمارک از این ایده خوشحال نبود. سیاستمدار راسموس یارلوف توییت کرد: «استقلال گرینلند نیاز به تایید پارلمان دانمارک و تغییر قانون اساسی ما دارد. می‌توانم تضمین کنم که به هیچ وجه ما استقلالی را تصویب نمی‌کنیم که شما بتوانید گرینلند را بخرید.» اما اگر ساخت یک شهر جدید در گرینلند صرفاً یک سوال مالی باشد، براون منابع لازم برای انجام آن را - تا حدودی - دارد. براون و بنیانگذار همکارش، چارلی کالینان، برای پنج سال گذشته در راس پراکسیس بوده‌اند، یک استارتاپ دولت شبکه‌ای با هدف مشخص ایجاد یک شهر. او پراکسیس را یک ایدئولوژی اینترنت‌محور معرفی کرد - که منجر به جنجال‌هایی شد، مثلاً زمانی که یک راهنمای عضو پراکسیس ادعا کرد که "استانداردهای زیبایی سنتی، اروپا/غربی، که جهان متمدن در بهترین نقاط آن همیشه موفق بوده است." علیرغم جنجال‌ها، پروژه‌ای با پشتیبانی پیتر ثیل اخیراً ۵۲۵ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کرده، با یک شرایط کلیدی: استارتاپ می‌تواند پول را به محض رسیدن به اهداف خاص در پروژه شهرسازی خود دریافت کند. بنابراین در حال حاضر، پراکسیس یک ایدئولوژی اینترنت‌محور است که به دنبال یک خانه فیزیکی است. این گروه در اوایل ماه جاری ۲۵۰ نفر از حامیان پراکسیس را در پونتا کانا، جمهوری دومینیکن میزبانی کرد، جایی که شرکت‌کنندگان مانند جف لوئیس از بدراک و ماموکا بخطادزه، نخست‌وزیر سابق گرجستان، با گزینه‌های مختلف مکانی برای پراکسیس آشنا شدند. پراکسیس نمونه برجسته‌ای از "دولت شبکه‌ای" است، اصطلاحی که توسط بالاجی سرینیواسان، سرمایه‌گذار سابق a16z تعریف شده، به عنوان یک جامعه اینترنتی که یک خانه فیزیکی را به دست آورده و "شناسایی دیپلماتیک از ایالت‌های پیشین کسب می‌کند." مارک آندریسن از این مفهوم تعریف کرده و ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، آزمایش دولت شبکه‌ای خود را ایجاد کرده است. اما در حالی که بیشتر پروژه‌های دولت شبکه‌ای فعلی تاکنون کوتاه‌مدت بوده‌اند، براون می‌خواهد آن را به یک حد بیشتر برساند. او سال‌هاست از کشوری به کشور دیگر سفر کرده، به‌طور سردی به سیاستمداران ایمیل می‌فرستد و درباره پتانسیل یک شهر تکنواپتیمیست می‌پرسد. «در اوایل بیست‌هایم کسی را نمی‌شناختم و به نوعی همان‌طوری که پرواز به گرینلند داشتم به نیجریا پرواز کردم." او سیاستمداران را در لینکدین پینگ کرد و گفت که موفق شد با سیاستمداران سطح بالا مانند دکتر ماهامودو باومیا، معاون رئیس‌جمهور غنا، ملاقات کند. از آن زمان، او به ده‌ها کشور با همان پیشنهاد سفر کرده است: "اساساً یافتن یک فرصت برای نفع متقابل بین گروه موسسین که می‌خواهند چیزی جدید و هیجان‌انگیز بسازند و یک کشور که از آن بهره‌مند خواهد شد." در گرینلند، بین یک فرو رفتن در یخ‌های قطبی و مقداری تمرین دو ماراتون سبک، براون با مقامات دولتی، سرمایه‌گذاران در معدن و کارآفرینان محلی ملاقات کرد. برداشتی اصلی براون از این ملاقات‌ها این بود که بسیاری از ساکنان علاقه‌مندند که گرینلند از دانمارک آزاد باشد، اما دولت احساس می‌کند که متعهد به حدود ۵۰۰ میلیون دلاری است که دانمارک هر ساله به این کشور می‌دهد. براون توییت کرد: "اگر می‌توانستیم آن ۵۰۰ میلیون دلار را با منبع درآمد دیگری جایگزین کنیم - مالیات از یک شهر جدید، معدن و گردشگری پس از زمین‌سازانه - می‌توانستیم ریسک الحاق را کاهش دهیم و گرینلندی‌ها به خواسته طولانی‌مدتشان برای استقلال و با آن ثروتی فراوان دست پیدا کنند." براون می‌خواهد که شهر بالقوه گرینلند یک مرکز برای آزمایش‌های تکنولوژیکی باشد، خصوصاً با تکیه بر جامعه‌ای از موسسین جوان مرد "هاردتک" که در ال سگوندو گرد آمده‌اند. او گفت: «تصور کنید شهری که می‌تواند باران را با استفاده از فناوری Rainmaker، یک استارتاپ بذرکاری ابر، بر اساس تقاضا بسازد، یا یک جامعه‌ای که با فناوری هسته‌ای Valar Atomics تحت قدرت قرار گیرد. شاید متقاعد کردن اعضای پراکسیس برای انتقال به یک کشور خالی از سکنه و یخبندان، به جاي مثل جمهوری دومینیکن، دشوار باشد. براون اصرار کرد که این برعکس است. او گفت: «این چیزی است درباره اعضای پراکسیس. جمعی از افرادی که واقعاً به گرینلند منتقل می‌شوند به‌خاطر اینکه سخت‌افزاری است.» براون می‌گوید که جامعه پراکسیس بازگشتی به یک حس قدیمی آمریکا است، جایی که سرزمینی برای تسخیر و ساختاری جهانی برای تسلط وجود دارد. شما می‌توانید آن را در ال سگوندو ببینید، جایی که استارتاپ‌های سخت‌افزاری برای بزرگ‌ترین پرچم آمریکایی رقابت می‌کنند و شما می‌توانید آن را در براون ببینید، کسی که احساس می‌کند تجسد یک سرنوشت جدید آمریکایی است. او گفت: «جد من در قرن هجدهم میلادی از ایرلند به آمریکا آمدند. آنها سفری در کشتی‌ها در سراسر اقیانوس اطلس انجام دادند، فرود آمدند، شهری و قلعه‌ای و مزرعه‌ای ساختند، در جنگ انقلاب جنگیدند. من فکر می‌کنم مهم است که چیزهایی بسازیم که به اجداد خود و فداکاری‌هایی که کرده‌اند احترام بگذارند.» او معتقد است که آمریکایی‌ها تکانه‌ای برای «قهرمانی و شجاعت» دارند و چنین، توسعه. «به نظر می‌رسد که نوعی آتش حداقل به صورت موقت خاموش شد.» او ادامه داد: «این بود که، شما واقعاً نمی‌توانستید آن کارها را در ایالات متحده انجام دهید - یا حداقل این بود که، فوق‌العاده سخت بود. اساساً غیرممکن بود. نمی‌توانستید هیچ شهری بسازید. هیچ جای جدیدی برای رفتن نبود.» در داستان براون، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور منتخب مانند یک دیوس اکس ماکینا، درمانی برای آمریکای پر سر و صدا که در برابر مرزهای خود چر می‌زند، ظاهر می‌شود. او گفت: «ترامپ می‌خواهد آن را انجام دهد، ساختن شهرهای جدید.» ترامپ در حال «احیای زیبایی‌شناسی‌های کلاسیکی» است و یک تغییر فرهنگی برای آمریکایی‌ها را به ارمغان می‌آورد تا از پیشنهادات جاه‌طلبانه‌ای مانند، مثلاً، ساختن نمونه‌ای از ترمینوس نیرمد نباشند. بین حمایت برای یک شهر بالقوه در گرینلند و موج قرمزی که بر آمریکا جاری می‌شود، براون احساس می‌کند که موجه شده است. چند سال پیش، براون گفت که با «تعداد زیادی فرد دیوانه‌ای که سعی در برکناری ما داشتند - یا به صورت سبک ما را لغو می‌کردند یا هر چیز دیگری - برای داشتن این نوع زیبایی‌شناسی‌های راست‌گرای کددار و جاه‌طلبی‌های بزرگ» مواجه شد که گفت. «و اکنون آنها در مورد تمام این چیزها به طور بی‌وقفه توئیت می‌کنند.»
