موشک ماخ ۶: چین بمب‌افکن هسته‌ای خود را به سلاح مافوق صوت با برد ۹۳۰ مایل مسلح کرد
در یک پیشرفت بزرگ برای توانمندی‌های مافوق صوت خود برای چالش با تفوق دریایی آمریکا، نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین (PLAAF) مدعی شده است که بمب‌افکن‌های هسته‌ای Xi'an H-6K خود را به چهار موشک مدرن مافوق صوت YJ-21 برای اولین بار مجهز کرده است.
گزارش‌ها حاکی از آن است که این موشک‌ها مسلح بر روی یک بمب‌افکن H-6K مرتبط با یک هنگ نیروی هوایی فرماندهی منطقه جنوبی PLA مشاهده شده‌اند.
بر اساس حساب وی‌چت فرماندهی منطقه جنوبی PLA، این بمب‌افکن ظاهراً در یک تمرین شبانه اواسط سال ۲۰۲۴ شرکت کرده است.
بمب‌افکن H-6K قبلاً توانایی حمله با موشک‌های کروز زیرصوت و فراصوت خود را نشان داده بود که این اولین باری است که بمب‌افکن موشک هوابه‌هوای مافوق صوت را به کار می‌گیرد.
مشخصات فنی YJ-21
موشک YJ-21 دارای سرعت پرواز چشمگیر ماخ ۶ است که به سرعت نهایی ماخ ۱۰ می‌رسد. برد عملیاتی آن حدود ۹۳۰ مایل (۱۵۰۰ کیلومتر) است که توانایی‌های قابل توجهش را نشان می‌دهد.
این موشک از نظر ظاهری شباهت‌هایی با موشک بالستیک مافوق صوت هوابه‌هوای روسی Kinzhal دارد.
به گفته کارشناسان، روزنامه دولتی چینی Global Times گفته است که YJ-21 احتمالاً نوعی موشک هوابه‌هوای است که می‌تواند به اهداف ثابت و اهداف حیاتی مانند ناوهای هواپیمابر حمله کند.
یکی از کارشناسان نظامی چینی به Global Times گفت: «از آنجایی که این موشک بزرگتر و سنگین‌تر از انواع دیگر مهمات حمل شده توسط H-6K به نظر می‌رسید، بمب‌افکن فقط می‌توانست دو موشک حمل کند اما عکس جدید این فرضیه را رد کرد.»
کارشناس گفت که عکس نشان داد که بمب‌افکن H-6K دارای ظرفیت حمل بار کافی و بال‌های قوی برای حمل چهار موشک YJ-21 است.
نقشه به‌روزرسانی H-6
هواپیمای Xian H-6 یک نسخه دارای مجوز از بمب‌افکن جت دو موتوره Tupolev Tu-16 شوروی است که برای نیروی هوایی PLAAF چین ساخته شده است.
تحویل Tu-16 به چین در سال ۱۹۵۸ آغاز شد و شرکت هواپیماسازی Xi'an (XAC) در اواخر دهه ۱۹۵۰ توافقنامه تولید مجوز را با شوروی امضا کرد.
اولین Tu-16 چینی یا «H-6» در سال ۱۹۵۹ پرواز کرد. تولید در کارخانه‌ای در Xi'an انجام شد و حداقل ۱۵۰ فروند تا دهه ۱۹۹۰ ساخته شد.
چین در حال حاضر حدود ۱۲۰ هواپیما را به خدمت گرفته است.
همراه با بمب‌افکن سقوط آزاد H-6، یک بمب‌افکن هسته‌ای «H-6A» نیز ساخته شد، همچنین یک نوع شناسایی «H-6B»، بمب‌افکن متعارف «H-6C» و بمب‌افکن هسته‌ای «H-6E» با تدابیر متقابل پیشرفته، حامل موشک ضدکشتی «H-6D»، و سری «HY-6» که قابلیت استفاده به عنوان یک سوخت‌رسان در پرواز را دارد.
H-6D در اوایل دهه ۱۹۸۰ معرفی شد و دارای یک موشک ضد کشتی C-601 (کد ناتو «Silkworm») زیر هر بال بود. این موشک مشتقی هوابرد از موشک P-15 Termit (کد ناتو «Styx») شوروی بود.
H-6D به سیستم‌های مختلف پیشرفته‌ای مجهز شد و دارای یک رادوم بزرگ زیر بینی با رادار نظارتی باند I نوع ۲۴۵ کبالت بود. رادار نوع ۲۴۵ براساس رادار سووتی PSBN-M-8 کد ناتو Mushroom که در Tupolev Tu-16 به کار رفته بود، طراحی شد.
بسیاری از هواپیماهای H-6A و H-6C در دهه ۱۹۹۰ به پیکربندی «H-6F» به‌روزرسانی شدند که بهبود اصلی سیستم ناوبری مدرن با گیرنده ماهواره‌ای سیستم موقعیت‌یابی جهانی (GPS)، رادار ناوبری دوپلر و سیستم ناوبری داخلی بود.
تولید جدید در دهه ۱۹۹۰ نیز آغاز شد، با Xi'an هواپیماهای «H-6G»، کارگردان پرتاب‌های موشک کروز زمینی، و «H-6H» که دو موشک کروز حمله به زمین را حمل می‌کند.
PLAAF پنج گزینه فوری برای موشک‌های کروز حمله به زمین را در نظر گرفت: HN-1 بومی، HN-2 و HN-3، DH-10/CJ-10، و یک نوع موشک کروز روسی‌طراحی‌شده. باور می‌رود که CJ-10 به عنوان موشک اصلی حمله به زمین برای بمب‌افکن‌های H-6 انتخاب شده است.
بمب‌افکن H-6 که به موشک مافوق صوت مجهز شده است، به یک هواپیمای پیشرفته تبدیل شده و نام H-6K را به خود گرفته است.
موشک YJ-21 روی H-6K می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی توانایی‌های ضربت دقیق بلندمدت PLAAF را در مأموریت‌های ضد دسترسی/منطقه‌ای افزایش دهد و آماده ضدیت و چالش با ایالات متحده در حوزه دریایی باشد.
اخیراً نیروی دریایی چین موشک YJ-21 را با ناوشکن بزرگ Type 055 ترکیب کرده است، که به عنوان یکی از مسلح‌ترین کشتی‌های جنگی دنیا شناخته می‌شود.
