نیتروفیکس می‌خواهد با استفاده از برق آمونیاک بدون آلودگی تولید کند
هرچند آمونیاک ممکن است به یاد بویی نامطبوع بیافتد، اما جهان به شدت به این ماده برای کود و استفاده در صنعت‌های مختلف وابسته است. مشکل اینجاست که تقریباً تمام آمونیاک تولید شده امروزی به شدت به سوخت‌های فسیلی وابسته است. طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، تولید این ترکیب سالانه بیش از ۴۵۰ میلیون تن دی‌اکسید کربن آزاد می‌کند، که حدود ۲٪ از انتشار جهانی را شامل می‌شود.
گزینه‌های جایگزین زیادی وجود دارد، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند با وضعیت فعلی آلاینده رقابت کنند. بخشی از مشکل این است که فرآیند تولید آمونیاک، که به نام هابر-بوش شناخته می‌شود، بیش از یک قرن اصلاح شده است.
اما یک استارتاپ امید دارد که با کاهش تعداد مراحل رسیدن از مواد خام به آمونیاک نهایی، هابر-بوش را به چالش بکشد. نیتروفیکس ، یکی از فینالیست‌های رقابت میدان نبرد استارتاپ‌ها در TechCrunch Disrupt 2024 ، آب و هوا را به ترکیب حیاتی آمونیاک با عبور از دستگاهی به نام الکترولایزر تبدیل می‌کند.
نیتروفیکس اولین کسی نیست که این کار را انجام می‌دهد، اما بنیانگذار و مدیر عامل شرکت، افیرا ململد، معتقد است که ترکیب اختصاصی که شرکتش استفاده می‌کند به آن یک مزیت می‌دهد. کاتالیزور که به تسهیل واکنش‌های شیمیایی کلیدی کمک می‌کند زمانی که در آب غوطه‌ور است عمل می‌کند، یک چیزی که ململد گفت غیرمعمول است. این امکان را می‌دهد که هیدروژن را در همان محفظه‌ای تولید کنند که برای تولید آمونیاک استفاده می‌شود.
روش‌های دیگر تمایل دارند که آب را ابتدا تفکیک کنند تا هیدروژن تولید شود، که مراحل هزینه‌بر و انرژی‌بر اضافه می‌کند. ململد به تک‌کرانچ گفت: "هیچ مرحله اضافی از تولید هیدروژن وجود ندارد."
شرکت هسته اصلی این فناوری را از مؤسسه ویزمن در اسرائیل مجوز گرفته، جایی که نسخه اولیه توسعه یافته بود. از آن زمان، نیتروفیکس به کار بر روی آن ادامه داده، و آن را برای استفاده صنعتی آماده کرده است. در آزمایشگاه ویزمن، کاتالیزور به صورت پودر معلق در آب کار می‌کرد. امروز، بر روی یک پانل که تقریباً یک فوت مربع است، ثابت شده است.
نیتروفیکس تمرکز خود را بر بهبود آن قسمت از الکترولایزر تعیین می‌کند که به نام کاتد شناخته می‌شود. ململد گفت: "الکترولایزرهای معمولی که در حال حاضر در بازار موجود است هیدروژن تولید می‌کنند. ما می‌خواهیم هرچه که کاتد نیست — کسی دیگر آن را توسعه داده — را برداریم و آن را در سیستم خود استفاده کنیم و تمرکز کنیم بر قلب تکنولوژی، که عملکرد کاتد است." نیتروفیکس قصد دارد با یک شرکت دیگر همکاری کند تا الکترولایزرهای تکمیل‌شده را تولید کند.
با کاتد جدید، استارتاپ می‌تواند یک تن متریک آمونیاک را با استفاده از نه مگاوات‌ساعت برق تولید کند، تقریباً به‌اندازه یک فرآیند هابر-بوش برقی‌شده، هرچند که عملیاتی کردن سایر بخش‌های کارخانه یک مگاوات‌ساعت دیگر به کل نیتروفیکس اضافه می‌کند. ململد گفت: "ما باید به یاد داشته باشیم که فرآیند هابر-بوش بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارد، بنابراین بازدهی آن بسیار بالا است. ما خیلی پایین‌تر هستیم، ولی برنامه داریم تا به بازدهی‌های بالاتر برسیم."
نیتروفیکس در سال ۲۰۲۳، ۳.۱ میلیون دلار در یک دور بذر که توسط Clean Energy Ventures و با مشارکت High House Investments، SOSV، UM6P Ventures و Zero Carbon Capital رهبری شد، جمع‌آوری کرد.
این استارتاپ قصد دارد شرکت‌هایی را هدف گیرد که در مناطقی با هزینه بالای گاز طبیعی قرار دارند، که هزینه تولید آمونیاک را افزایش می‌دهند، و شرکت‌هایی مانند تولیدکنندگان دارویی یا تولیدکنندگان غذایی که ممکن است تولید در محل را به اجتناب از اختلالات زنجیره تامین ترجیح دهند، هدف قرار دهد.
ململد گفت: "نیاز فعلی به آمونیاک حدود ۲۰۰ میلیون تن است و در حال افزایش به حدود ۷۰۰ میلیون تن آمونیاک است. تا سال ۲۰۵۰، شما به تاسیسات جدید نیاز خواهید داشت."
با استفاده از الکترولایزرها، دستگاه‌های نیتروفیکس کوچکتر از کارخانه‌های عظیمی هستند که از هابر-بوش استفاده می‌کنند. ململد گفت: "ایده این است که واحدهای تولید کوچکتر در مکان‌های مختلفی در سراسر جهان، نزدیک محلی که مورد نیاز است، مستقر شوند."
