ورشکستگی "نورثولت"، تکشاخ باتری، بحران صنعت اروپا
شرکت تولیدکننده باتری سوئدی «نورثولت» امروز اعلام کرد که در ایالات متحده اعلام ورشکستگی کرده است، که ضربهای به آرزوهای اروپا برای تولید باتریهای لیتیوم-یون داخلی است.
به گزارش منابع مختلف، این شرکت تصمیم به اعلام ورشکستگی بر اساس فصل 11 گرفته تا وضعیت مالی خود را بهبود بخشد.
«نورثولت»، که در طی سالهای گذشته به دلیل جذب سرمایه قوی و مجموعهای از اطلاعیهها درباره تأسیسات جدید، به پیشرفت قابل توجهی دست یافته بود، اخیراً به چالشهای مواجه شده است. این شرکت در ماه سپتامبر ۱۶۰۰ کارمند خود را که حدود ۲۰ درصد از نیروی کار بودند، اخراج کرد و در نوامبر داراییهایی را از خرید ناموفق خود از استارتاپ باتری سازی منطقه خلیج، «کوبِرگ»، واگذار کرد.
بر اساس اطلاعات PitchBook، این شرکت تا کنون ۱۴.۲۶ میلیارد دلار سرمایه جذب کرده، از جمله یک سرمایهگذاری ۱.۲ میلیارد دلاری در سال ۲۰۲۳ برای گسترش فعالیتها در آمریکای شمالی. اما این اقدامات برای ادامه فعالیت این شرکت ناکافی بوده است. به گزارش منابع مختلف، این شرکت ماهانه ۱۰۰ میلیون دلار وجه نقد مصرف میکرد. زمانی که «بیامو» در ماه ژوئن قرارداد دو میلیارد دلاری خود را پس از عدم تحویل به موقع توسط «نورثولت» لغو کرد، ورشکستگی تقریباً اجتناب ناپذیر شد.
این اولین بار نیست که یک استارتاپ تولیدکننده باتری دچار مشکل میشود — شکست «A123 Systems» بیش از یک دهه پیش به عنوان نمونهای برجسته در ایالات متحده شناخته میشود — و احتمالاً آخرین بار هم نخواهد بود. تولید سلولهای لیتیوم-یون به شدت دشوار است و نیاز به دانش عمیق شیمی، تجهیزات تولید و بهبود کیفیت دارد. حتی شرکتهای پیشرو نیز گاهی با مشکلات پرهزینهای مواجه میشوند که گاهی به اندازه ۱ میلیارد دلار تمام میشود. بنابراین، ورشکستگی «نورثولت» بیشتر به دلیل اجرای ضعیف است تا کاهش تقاضا برای خودروهای برقی.
آیا این پایان کار برای شرکت سوئدی است؟ لزوماً نه. برای مثال، «فولکسواگن» بخشی از این شرکت را در اختیار دارد و بر سرمایهگذاری عظیم بر خودروهای الکتریکی، که نیازمند میلیونها سلول باتری هستند، متمرکز شده است. علاوه بر این، اروپا مانند سایر اقتصادهای پیشرفته، به شدت تلاش میکند تا در زمینه تولید باتری نقشی داشته باشد و «نورثولت» به نظر بهترین شانس آن برای رقابت با رقبای آسیایی بوده است. این امکان وجود دارد که این شرکت همچنان ادامه دهد، شاید با کمک یکی از آن رقبای آسیایی از طریق یک نوع همکاری، اما ابتدا باید امور داخلی خود را سرو و سامان دهد.