تکنولوژی

گروهی از دایناسورها با کشف دندان‌های ۱۳۵ میلیون‌ساله توسط معدنچی بازنشسته کشف شدند

دیو براکهورست، یک علاقه‌مند به فسیل‌های قدیمی، در سواحل شرق ساسکس در بریتانیا دندان‌های دایناسورهای تی‌رکس ۱۳۵ میلیون‌ساله کشف کرد. این کشف نشان‌دهنده حضور دایناسورهای گوشت‌خوار در منطقه است و تنوع زیست‌محیطی بالایی از شکارچیان بزرگ را نشان می‌دهد.


دیو براکهورست، یک علاقه‌مند به فسیل‌های قدیمی، بیش از ۳۰ سال به جمع‌آوری نمونه‌های باستانی در بریتانیا پرداخته و در نهایت به کشف بزرگی دست یافته است.

این معدنچی بازنشسته دندان‌های تی‌رکس ۱۳۵ میلیون‌سال‌های در بکس‌هیل-آن-سی در سواحل شرق ساسکس، بریتانیا کشف کرده‌است.

این کشف برای اولین بار باعث شناسایی تی‌رکس‌ها در این منطقه و دوره شده‌است.

حفاری‌های بیشتر توسط تیم دانشگاه ساوت‌همپتون نشان داده که دایناسورهای وحشی زمانی بر این منطقه مسلط بوده‌اند.

کشفیات برپایه انواع دندان‌های فسیلی نشان می‌دهد محیط زیستی متنوع از شکارچیان بزرگ وجود داشته‌است.

گروهی کامل از گوشت‌خواران - تی‌رکس‌ها، اسپینوسورها، و ولوسیوپترها - زمانی بر این سرزمین‌های باستانی می‌گردیدند.

"دایناسورهای گوشت‌خوار - به درستی ترپودها نامیده می‌شوند - در رسوبات کرتاسه جنوبی انگلستان نادر هستند"، کریس بارکر، نویسنده‌ی اصلی و محقق مهمان در دانشگاه گفت.

"معمولاً دایناسورهای جزیره وایت توجه ما را جلب می‌کنند. اما درباره‌ی نمونه‌های قدیمی‌تر کرتاسه که از مکان‌های مستقر در سرزمین اصلی بریتانیا به‌دست آمده‌اند کمتر شناخته‌شده‌اند"، بارکر افزود.

مینی تی‌رکس

برای تجزیه وتحلیل‌های فسیلی، محققان از مجموعه‌ای از تکنیک‌های پیشرفته مانند تکنیک‌های فیلوژنتیک، تبعیض‌کننده و روش‌های یادگیری ماشین استفاده کردند.

دندان‌های ترپود به طور گسترده در اندازه، شکل و ابزار دندانه‌ای متفاوت هستند.

" دایناسور دندان‌ها فسیل‌های سختی هستند و معمولاً بیشتر از استخوان حفظ می‌شوند. به همین دلیل، آن‌ها اغلب وقتی می‌خواهیم تنوع یک اکوسیستم را بازسازی کنیم، اهمیت دارند"، بارکر توضیح داد.

"روش‌های سختی وجود دارد که می‌تواند دندان‌ها را با دقت بالا شناسایی کند. نتایج ما حضور اسپینوسورها، تی‌رکس‌های میانه‌اندازه و درومائوزورها - ترپودهای شبیه به ولوسیرپتر - را در این رسوبات نشان می‌دهد"، او افزود.

جالب است که این تی‌رکس‌های اولیه بسیار کوچکتر بودند - حدوداً یک‌سوم اندازه پسرعمو T-Rex. آنها احتمالاً بر دایناسورهای کوچکتر و خزندگان در این دشت سیلابی باستانی شکار می‌کردند.

تی‌رکس‌ها گروهی از دایناسورهای گوشت‌خوار دوزیست بودند که زمانی بر زمین زیست داشتند. آن‌ها در دوره کرتاسه پایانی، حدود ۶۶ تا ۸۵ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند. برجسته‌ترین تی‌رکس، تی‌رکس بزرگ است.

دندان‌های باستانی ارزشمند

براکهورست چندین دهه بر روی برک آشدون - سایت معدنی - فسیل‌ها را کشف کرده‌است.

کشفیات او از استخوان‌های بزرگ دایناسور تا دندان‌های کوچک کوسه را شامل می‌شود. او حدود ۵۰۰۰ فسیل را به موزه بکس‌هیل اهدا کرده‌است.

بقایای ترپود در این سایت نامعمول است و تاکنون حدود ده نمونه را بازیابی کرده‌است.

"به عنوان یک کودک، من مفتون دایناسورها شدم و هرگز فکر نمی‌کردم که چقدر نزدیک می‌توانند باشند"، گفت: آقای براکهورست.

"سال‌ها بعد کارم را در آشدون شروع کردم و به دنبال فسیل‌ها پرداختم. من راضی به مقیاس‌های کوچک ماهی یا استخوان‌های عظیم ران هستم، اگرچه حفظ دندان‌های دایناسور واقعاً برای من برجسته است." او در بیانیه مطبوعاتی افزود.

دندان‌های دایناسور می‌توانند اطلاعات بسیاری درباره‌ی موجوداتی که متعلق به آن‌ها بودند، فراهم کنند. دندان‌های بزرگ، تیز و دندانه‌دار نشان‌دهنده یک رژیم غذایی گوشت‌خواری هستند، در حالی که دندان‌های کوچکتر و صاف‌تر رژیم غذایی گیاهخواری را نشان می‌دهند.

دندان‌های فسیلی همچنین می‌توانند رفتار و رشد گونه‌ها را نشان دهند.

چندین نمونه در حال حاضر در موزه بکس‌هیل در شرق ساسکس به نمایش گذاشته شده‌است.

یافته‌ها در مجله Papers in Palaeontology. منتشر شده است.

توسط
Interesting Engineering
منبع
Interesting Engineering
نمایش بیشتر

اخبار مرتبط

بازگشت به بالا