آماده باش زمین‌لرزه: آیا سیلیکون ولی برای زلزله‌ی بعدی ۱۹۰۶ آماده است؟
سیلیکون ولی در خط مقدم نوآوری قرار دارد. اما زیرساخت‌های پیشرفته، چنانچه بمب فیلوسی در انتظار فجایع، در نزدیکی گسل سان آندریاس قرار دارد. این شبکه پیچیده که در سراسر کالیفرنیا گسترده شده است، تهدید به ایجاد زلزله‌ای فاجعه‌بار می‌کند که می‌تواند چشم‌انداز و اقتصاد منطقه را دوباره شکل دهد.
ژئوفیزیک‌دان‌ها مدت‌ها به خطرات ناشی از این موضوع هشدار داده‌اند. سوابق نشان می‌دهد که رویدادهای زلزله بزرگ در طول گسل سان آندریاس هر ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال یکبار رخ می‌دهد. با آخرین زلزله مهم در سال ۱۹۰۶، بسیاری از کارشناسان معتقدند که ما برای وقوع «زلزله بزرگ» بعدی معطل هستیم.
منطقه گسلی سان آندریاس (SAFZ) مرز بین صفحات تکتونیکی اقیانوس آرام و آمریکای شمالی را علامت‌گذاری می‌کند. این ویژگی زمین‌شناسی مسئول برخی از شدیدترین زلزله‌ها در تاریخ کالیفرنیا بوده است. این گسل از ۲۸ تا ۳۰ میلیون سال پیش در حال حرکت بوده و به صورت افقی به میزان ۳۰۰ تا ۳۵۰ کیلومتر جابجا شده است.
حرکت این صفحات آهسته اما بی‌وقفه است، حدود ۵۰ میلیمتر در سال. با این حال، خود گسل‌ها به صورت مداوم حرکت نمی‌کنند. بلکه قفل شده باقی می‌مانند تا استرس تجمع‌یافته چسبندگی را که آن‌ها را در جای خود نگه داشته، بشکند و در نتیجه زلزله رخ دهد.
خطوط گسلی کالیفرنیا آماده بیداری ویرانگر
تحقیقات ژئوسیسیکی اخیر بر روی نقاط کلیدی در طول SAFZ، به‌ویژه در مناطق با جمعیت زیاد یا زیرساخت‌های حیاتی متمرکز بوده است. در جنوب کالیفرنیا، گسل سان آندریاس تنها دو زلزله مهم در تاریخ ثبت شده تولید کرده است - یکی در سال ۱۸۱۲ و دیگری در سال ۱۸۵۷. فاصله ۱۶۰ سال از آخرین واقعه بزرگ نگرانی‌هایی درباره احتمال وقوع زلزله قریب‌الوقوع را برانگیخته است.
مطالعات در شمال کالیفرنیا تصویر مشابهی را ترسیم می‌کنند. گسل هایورد در نزدیکی سان فرانسیسکو آخرین بار یک زلزله بزرگ در سال ۱۸۶۸ را تجربه کرده است. با وجود حرکات آهسته، کارشناسان هشدار می‌دهند که این حرکت آهسته تمام استرس تجمع‌یافته را رها نمی‌کند. احتمال وقوع یک زلزله بزرگ در گسل هایورد در ۳۰ سال آینده یک به سه است.
پیامدهای احتمالی چنین رویدادی ناگوار هستند. زمین‌لرزه‌ی سال ۱۹۰۶ سان فرانسیسکو با بزرگی ۷.۹ باعث ویرانی شهر شد. بیش از ۸۰ درصد از سان فرانسیسکو نابود شد و خسارات به مبلغ ۴۰۰ میلیون دلار برآورد شد – معادل با ۱۰.۵ میلیارد دلار امروز. تلفات انسانی نیز به همان اندازه چشمگیر بود، با هزاران نفر مجروح و تخمین زده می‌شود ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ نفر جان خود را از دست دادند.
دیزی اندرسون، که در زمان زلزله ۱۹۰۶ هفت ساله بود، تجربه خود را اینگونه بیان می‌کند: «زندگی در طول زلزله به من اهمیت همواره آماده بودن را یاد داد. ما هرگز چنین چیزی را انتظار نداشتیم، اما اتفاق افتاد و همه چیز را تغییر داد.»
امروز، مخاطرات بیشتر هستند. سیلیکون ولی، که میزبان برخی از با ارزش‌ترین و تاثیرگذارترین شرکت‌های فناوری جهان است، به‌طور خطرناکی به خط گسل نزدیک است. اختلال احتمالی در فناوری و بازرگانی جهانی قابل تصور نیست.
میلیون‌ها دلار سرمایه‌گذاری در پیشرفته‌ترین دفاع‌های زلزله‌ای
شرکت‌های سیلیکون ولی در پاسخ به این تهدید نزدیک، میلیون‌ها دلار در اقدامات آمادگی سرمایه‌گذاری کرده‌اند. دو ابزار اصلی به وجود آمده‌اند: مانیتورینگ زلزله با استفاده از بیگ دیتا و عناصر هوش مصنوعی و توسعه سازه‌های پیشرفته.
سیستم هشدار زلزله‌ی خدمات زمین‌شناسی ایالات متحده، ستون فقرات تلاش‌های مانیتورینگ زلزله را تشکیل می‌دهد. این شبکه‌ی وسیع سنسورها امواج زلزله را تشخیص و اندازه‌گیری می‌کنند، داده های مهمی برای پیش‌بینی‌ها و هشدارهای زلزله ارائه می‌دهد. این سیستم می‌تواند در عرض چند ثانیه زلزله‌ای قریب‌الوقوع را تشخیص دهد و زمان ارزشمندی برای اقدامات فوری و روش‌های اضطراری فراهم کند.
با این حال، این فناوری پیشرفته هزینه زیادی دارد. سنسورهای فردی حدود ۵۰،۰۰۰ دلار هزینه دارند و کل سیستم که شامل نزدیک به دو هزار سنسور است، به مبلغ ۶۰ میلیون دلار تخمین زده می‌شود.
در جبهه سازه‌ای، پیشرفت‌های قابل توجهی از زمان فاجعه ۱۹۰۶ انجام شده است. ساختمان‌هایی که پس از اواسط دهه ۱۹۸۰ ساخته شده‌اند، اصول طراحی زلزله‌ای مدرن را به کار گرفته‌اند، در حالی که سازه‌های قدیمی‌تر تحت فرآیندهای نوسازی گسترده‌ای قرار گرفته‌اند.
یکی از نوآوری‌های کلیدی استفاده از عایق‌های پایه‌ای است - دستگاه‌هایی که به عنوان ضربه‌گیر بین پایه ساختمان و سازه فوقانی آن عمل می‌کنند. تالار شهر سان فرانسیسکو، برای مثال، در سال ۱۹۹۵ به ۵۳۰ عایق پایه‌ای مجهز شد که به آن اجازه می‌دهد تا در هر جهتی تا ۲۶ اینچ حرکت کند. این ارتقاء حدود ۳۰۰ میلیون دلار هزینه داشت.
اقدامات مشابهی در سراسر سیلیکون ولی اجرا شده‌اند. مرکز گوگل، ساختمان جدید اپل و ساختمان منلو پارک متای شامل فناوری‌های پیشرفته‌ی حفاظت زلزله‌ای هستند. این شامل المف‌های انعطاف‌پذیر برای خدمات عمومی است که از بروز ثانویه مانند آتش‌سوزی و سیل جلوگیری می‌کند.
آسیب‌پذیری‌های پنهان تهدیدکننده آینده سیلیکون ولی
آسیب‌پذیری‌های قابل توجهی همچنان باقی مانده‌اند. گسل سان آندریاس با ۳۹ خط گاز و نفت نصب شده در طول ۱۵۰ سال گذشته تداخل دارد، هرکدام دارای استحکام متفاوتی هستند. پارگی در این خطوط می‌تواند منجر به آتش‌سوزی گسترده‌ای مشابه با فاجعه ۱۹۰۶ شود.
چالش‌های زیرساختی به شبکه آب و حمل‌ونقل نیز گسترش پیدا می‌کنند. تخمین زده می‌شود که حدود ۶۰ درصد از تامین آب به سرعت از دست برود، که باعث ایجاد مشکلات فوری بهداشتی خواهد شد. جاده‌ها، پل‌ها و راه‌آهن‌ها نیز در معرض خطر خرابی قرار دارند، که ممکن است تلاش‌های پاسخ اضطراری را مختل کند.
تأثیر اقتصادی چنین فاجعه‌ای خارق‌العاده خواهد بود. تخمین‌های محافظه‌کارانه خسارت احتمالی را بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار برآورد می‌کنند، با اثرات زنجیره‌ای که می‌توانند رکود جهانی را ایجاد کنند.
همان‌طور که سیلیکون ولی به پیشرفت فناوری ادامه می‌دهد، سایه‌ی زلزله بزرگ بزرگ همچنان تیره و تار است. با وجود آماده‌سازی‌های پیشرفته و تقویت‌های سازه‌ای که حفاظت‌هایی فراهم می‌کند، تفاوتی با قدرت غیرقابل پیش‌بینی طبیعت ندارد. زمانی که گسل ها نهایتاً می‌شکنند، حتی ابر شرکت‌های فن‌آورانه نیز ممکن است مانند بقیه افراد به دنبال پناهندگی باشند.
