سرنخ‌های جدید برای احیای گونه با جمجمه نمک‌سود ببر تاسمانی ۱۱۰ ساله
در دستاوردی اخیر، دانشمندان موفق به ساخت کامل‌ترین ژنوم ببر تاسمانی تاکنون شده‌اند. این یافته‌ها می‌توانند نقش مهمی در احتمالی احیای این گونه داشته باشند.
این ژنوم بازسازی‌شده، که بالای ۹۹.۹٪ دقیق است، از یک سر ۱۱۰ ساله نگهداری شده و نمک‌سود شده تاسمانی ببر، که به طور معمول با نام ببر تاسمانی شناخته می‌شود، در اتانول حفظ شده، توسعه یافته است.
آندرو پاسک، رئیس آزمایشگاه پژوهش‌های ژنتیک تکمیلی ببر تاسمانی در دانشگاه ملبورن، که از سال ۲۰۲۲ در پیشروئی این تلاش‌ها بوده، می‌گوید: "آوردن حیوانات منقرض شده از دنیای مردگان دیگر تنها در حوزه علم تخیل نیست، بلکه سریعاً به واقعیت علمی تبدیل می‌شود".
تلاش‌ها برای احیای ببر تاسمانی
DNA بازسازی‌شده با دقت، همراه با تکه‌های RNA (مولکولی که بسیار کمتر از DNA پایدار است)، بینش‌های بی‌سابقه‌ای را درباره زیست‌شناسی ببر تاسمانی که در سال ۱۹۳۶ منقرض شد، ارائه می‌کند.
تکه‌های RNA به محققان این امکان را می‌دهد که بفهمند کدام ژن‌ها در بافت‌های حیوان فعال بوده‌اند، که بر روشنایی حسی، مانند طعم و بو، و حتی عملکرد مغز تاکید دارند.
ببر تاسمانی، یک جانور شکاری و شکارچی صدرنشین، قبل از مداخله انسانی که باعث انقراض آن شد، نقش مهمی در زیست‌بوم تاسمانی ایفا می‌کرد. تلاش‌ها برای بازگرداندن این گونه به زندگی، به دلیل پیشرفت‌ها در علم ژنتیک، شتاب بیشتری یافته‌اند.
آندرو پاسک و تیم او، در همکاری با کولوسال بیوساینسز، قصد دارند ببر تاسمانی را احیا کنند و فناوری‌های حفاظت از جانوران را برای مارسوپیال‌ها گسترش دهند.
پاسك توضیح می‌دهد: "اگر به زیستگاه امروزی در تاسمانی نگاه کنیم، نسبتاً بدون تغییر باقی مانده است. این بدان معناست که محیط ایده‌آلی را برای بازمعرفی ببر تاسمانی فراهم می‌کند، که به آن اجازه می‌دهد به دوباره اشغال کردن محیط آن برگردد."
ژنوم مونتاژ شده مشابهی در اندازه به ژنوم انسان دارد که شامل ۳ میلیارد جفت پایه نوکلئوتید می‌باشد. اگرچه هنوز ۴۵ فضای خالی در رشته DNA باقی مانده است، دانشمندان امیدوارند که با ادامه داده‌های توالی‌یابی در ماه‌های آینده بتوان این فضاها را پر کرد.
پاسک اهمیت ژنوم را تأکید کرده و گفته است که داشتن چنین نقشه‌راه با کیفیت بالایی به شدت تلاش‌ها برای احیای این گونه را تسریع خواهد کرد. اگرچه ممکن است زمان ببرد، این دستاورد انقراض‌زدائی را نزدیک‌تر از همیشه می‌کند.
وی افزود: "این فناوری‌ها، به طور مثال، ظرفیت تولید مثل گونه‌های به شدت در معرض انقراض مانند دیو تاسمانی که برای کمک به مبارزه با انقراض آن‌ها به علت بیماری توموری صورت دیو تربیت می‌شوند، را بهبود خواهند بخشید."
شک علمی درباره انقراض‌زدائی
در حالی که هیچ شکی نیست که بازسازی تقریباً کامل ژنوم یک گونه منقرض شده یک دستاورد خارق‌العاده است، برخی دانشمندان معتقدند که ایده‌ها و ادعاهای واقعی انقراض‌زدائی باید با احتیاط پذیرفته شوند.
پژوهشگران مستقل، مانند پروفسور کریستوفر هلگن از پژوهش‌های موزه‌هاى استرالیا، اهمیت بازسازی ژنومی را تایید می‌کنند اما تاکید می‌کنند که این تنها بخش کوچکی از یک پازل بسیار بزرگتر است.
هلگن تاکید کرد که ژنوم به تنهایی کتاب راهنمای ساده‌ای برای بازگرداندن گونه‌های منقرض شده نیست. باید فرآیندهای پیچیده بیولوژیکی بسیاری فهمیده و بازپدید آورد تا بتوان یک ببر تاسمانی زنده را تولید کرد.
دیگران، مانند پارویندر کهور، مؤسس و مدیر DNA استرالیا، نیز این دیدگاه را تکرار کردند و درخواست داده‌های مورد تایید همتا برای پشتیبانی از ادعاها کردند. در حالی که به دشواری چنین کاری اعتراف کردند و از دستاوردهای تیم تعریف کردند، پارویندر کهور تاکید کرد که باید با احتیاط پیش رفت.
پروفسور کهور به ABC گفت: "در این فضا کار کردن، می‌دانیم که چقدر دشوار است که همه چیز را جمع کنیم و به همه افراد در اینجا بزرگ تبریک می‌گویم، اما انتشار این ادعاها بر مبنای داده‌ها بسیار زیبنده خواهد بود." وی افزود: "ما نمی‌خواهیم پیش از خود بگیریم."
آینده انقراض‌زدائی
همانطور که ما به احیای گونه‌هایی مانند ببر تاسمانی و حتی ماموت پشمالو نزدیک‌تر می‌شویم، تأثیرات گسترده‌تری در حال روشن شدن هستند. موفقیت این پروژه می‌تواند راه را برای تلاش‌های آینده برای بازگرداندن تنوع زیستی و معکوس کردن برخی از آسیب‌های ناشی از انقراض‌های انسانی گشوده نماید.
بازسازی ژنوم ببر تاسمانی یک برتری عمده در تحقیقات ژنتیکی و فناوری حفاظت محسوب می‌شود.
این تحقیق بحث در مورد نقش انسانیت (که برخی ممکن است آن را دخالت بدانند) در بازگرداندن زندگی، به ویژه زندگی که به دلیل تماس مستقیم انسانی منقرض شده، را به‌شدت گسترش داده و پیچیده‌تر کرده است.
اینکه آیا ببر تاسمانی یک روز دوباره در تاسمانی پرسه خواهد زد یا نه، سوالی برای آینده است که پیچیده و باربردار است، اما آنچه که نمی‌توان انکار کرد این است که سفر به سوی این امکان واقعاً وجود دارد و علم ژنتیکی را به طریقی بی‌سابقه پیش می‌برد.
