سوزن‌های چشمی باستانی نشان می‌دهند که لباس‌ها در عصر یخبندان مد شدند
اخیراً، پژوهشگران برای درک تکامل مد به گذشته سفر کرده‌اند. لباس‌ها ابتدا به‌عنوان یک ضرورت کارکردی آغاز شد و اکنون به یک ابزار اجتماعی عمده تبدیل شده‌اند که قرن‌ها بر جوامع بشری تأثیر گذاشته است.
تیمی از باستان‌شناسان به رهبری دکتر ایان گیلیگان از دانشگاه سیدنی مطالعه‌ای انجام دادند که آن‌ها را به کشف جدیدی رساند.
در بیانیه‌ای، نویسندگان پیشنهاد کردند که سوزن‌های چشمی یک نوآوری فناورانه جدید برای تزئین لباس‌ها برای اهداف اجتماعی و فرهنگی بوده‌اند، که نشان‌دهنده تغییر بزرگ از لباس به‌عنوان محافظت به لباس به‌عنوان بیان هویت است.
پیدایش سوزن‌های چشمی حدود 40،000 سال پیش یک تغییر اساسی را ایجاد کرد
آن‌ها می‌گویند که پیدایش سوزن‌های چشمی حدود ۴۰ هزار سال پیش تغییری اساسی در نقش لباس‌ها از محافظت ساده به یک رسانه مهم برای بیان اجتماعی و فرهنگی ایجاد کرد.
“ابزار سوزن‌های چشمی یک تحول مهم در پیش‌تاریخ است زیرا آن‌ها نشان دهنده انتقال نقش لباس از کارکردی به اهداف اجتماعی هستند”، دکتر گیلیگان گفت.
سوزن‌های چشمی چیست؟ این‌ها ابزارهایی هستند که از استخوان ساخته شده و دارای یک سوراخ کوچک یا “چشم” در نزدیکی یک انتها هستند که امکان نفوذ نخ، یا مواد دیگر را فراهم می‌کند. این امکان را فراهم می‌کند که تکه‌های پارچه یا پوست را به هم دوخت کرد.
این ابزار که ابتدا در سیبری یافت شده، “معروف‌ترین اشیای پالئولیتیک از عصر سنگ” نامیده شده است. این ابزار به طراحان باستان کمک کرده که لباس‌هایی دقیق‌تر و زیباتر با دوخت ریز بسازند و به خلق پوشاکی خوب و تزئینی بپردازند.
اکنون دانشمندان پرسش می‌کنند که انسانیت کی شروع به استفاده از لباس‌ها برای بیان خود یا تحت تأثیر قرار دادن دیگران کرده است.
“چرا ما لباس می‌پوشیم؟ ما فرض می‌کنیم که این بخشی از انسان بودن است، اما وقتی به فرهنگ‌های مختلف نگاه می‌کنید، درک می‌کنید که مردم بدون لباس هم می‌توانستند به طور کامل در جامعه وجود داشته باشند و عمل کنند”، دکتر گیلیگان گفت.
“آنچه برای من جالب است، انتقال لباس‌ها از یک نیاز فیزیکی در برخی محیط‌ها، به یک نیاز اجتماعی در تمامی محیط‌ها است.
گزینه دیگر ابزار استخوانی بودند که پیش از ظاهر شدن سوزن‌های چشمی وجود داشتند.
دکتر گیلیگان توضیح داد که تا دوره یخبندان آخر، استفاده از لباس تا به صورت موقتی بوده است. ابزارهای کلاسیکی که با آن‌ها همراه بوده‌اند، خراش‌دهنده‌های مخفی یا خراش‌دهنده‌های سنگی هستند، و آن‌ها به نظر می‌رسد که در طول فازهای مختلف یخبندان ناپدید شدند.
اکنون نویسندگان این مطالعه مطرح می‌کنند که لباس‌ها تزئینی شدند زیرا در طی آخرین یخبندان، شرایط آب و هوایی سرد روش‌های تزئین بدن سنتی را غیر عملی کرد.
“به همین دلیل است که ظاهر شدن سوزن‌های چشمی مخصوصاً مهم است زیرا آن‌ها نشانه‌های استفاده از لباس به‌عنوان تزئین را می‌دهد”، او گفت. “سوزن‌های چشمی احتمالاً برای دوخت ریز مورد نیاز برای تزئین لباس‌ها بسیار مفید بودند.”
دانشمندان اکنون دریافته‌اند که روش‌های تزئین بدن سنتی مانند رنگ‌آمیزی بدن در شرایط آب و هوایی سرد غیر عملی شده و وادار شدند به تزئین خود لباس بپردازند.
این مطالعه امروز [۲۸ ژوئن ۲۰۲۴] در ژورنال – Science Advances منتشر شد.
