ماهواره‌های مقاوم در برابر حملات هسته‌ای در مرکز استراتژی نیروی فضایی ایالات متحده
در میان تشدید تنش‌های فضایی، نیروی فضایی ایالات متحده تلاش‌های خود را برای تقویت فضاپیماها در برابر حملات هسته‌ای و افزایش قابلیت‌های ردیابی موشک‌ها افزایش داده است.
به گفته کلنل راب دیویس که مدیریت اکتساب‌های حسگرهای فضایی را بر عهده دارد، نیروی فضایی در حال ارزیابی چگونگی اطمینان از اینکه این فضاپیماها می‌توانند در برابر تهدید هسته‌ای مقاومت کنند، است. نیروی فضایی با مرکز تحلیل جنگ‌های فضایی (SWAC) برای تعیین نسل بعدی این قابلیت‌ها همکاری می‌کند.
این نهاد دفاعی یک برنامه بلندمدت را برای بهبود قابلیت‌های ردیابی موشکی آغاز کرده است، به ویژه در پاسخ به تهدیدات هایپرسونیک ناشی از چین و روسیه. هر دو کشور در حال توسعه موشک‌های هایپرسونیک با سرعت ماخ ۵ هستند و در زمینه اسلحه‌های ضدماهواره که می‌توانند عملیات مداری را مختل کنند، فعالیت می‌کنند.
نیروی فضایی به ماهواره‌های بزرگ و گران‌قیمت سیستم مادون قرمز مستقر در فضا برای هشدار موشکی متکی است که برای مقاومت در برابر حمله هسته‌ای سخت‌سازی شده‌اند.
استقرار تعداد زیادی ماهواره کوچک در مدارهای پایین‌تر
تاکنون، آژانس توسعه فضایی (SDA) با موفقیت هشت ماهواره ردیابی موشک را در مدار پایین زمین پرتاب کرده است، در حالی که فرماندهی سیستم‌های فضایی (SSC) در حال آماده‌سازی برای پرتاب نخستین فضاپیمای خود در مدار متوسط زمین (MEO) در سال ۲۰۲۶ است. هر دو سازمان در حال استقرار ماهواره‌ها در دسته‌ها هستند و برنامه دارند هر چند سال یک بار نسخه‌های جدیدی منتشر کنند.
نیروی فضایی برنامه دارد سیستم‌های قدیمی‌تر را از رده خارج کرده و تنها به معماری ماهواره‌ای جدید متکی شود. در آینده نزدیک، این سرویس با لاکهید مارتین و نورثروپ گرومن برای ساخت پنج ماهواره مادون قرمز بعدی نسل جدید (Next-Gen OPIR) که برای مقاومت در برابر حملات هسته‌ای سخت‌سازی شده‌اند، همکاری می‌کند.
کلنل دیویس همچنین اضافه کرد که نیروی فضایی اولویت اصلی خود را بهبود ردیابی اهداف سریع و سخت‌تر به جای اطمینان از بقاپذیری ماهواره‌های جدید در حمله هسته‌ای قرار داده است. این تصمیم ناشی از نیاز فوری به قابلیت‌های بهتر ردیابی و هزینه‌های قابل توجه مربوط به افزایش مقاومت فضاپیماها می‌باشد.
گزینه‌های حفاظت هسته‌ای برای برنامه‌های بلندمدت
علاوه بر این، دیویس گفت یکی از اهداف مطالعه جاری، شناسایی گزینه‌های حفاظت هسته‌ای است که با برنامه‌های بلندمدت معماری سرویس هماهنگ باشد.
«ما نمی‌توانیم آن نیازهای مهم دیگر را فراموش کنیم. با رویکردی چابک به توسعه، بررسی نتایج آن مطالعه را خواهیم داشت. و ممکن است این مطالعه بر دوره‌های آینده یا احتمالاً مراحل آینده کار SDA و کار ما تأثیر بگذارد تا اطمینان حاصل کنیم که تمامی الزامات کشور را برآورده می‌کنیم» دیویس اشاره کرد.
قابل توجه است که SDA قصد دارد تا حدود ۵۰۰ ماهواره را در چهار سال به عنوان بخشی از معماری فضایی جنگی پراکنده (PWSA) پرتاب کند تا مقاومت در برابر تهدیدات ضد ماهواره‌ای را افزایش دهد. این آژانس پیش‌بینی می‌کند که هر دوسال حدود 9 میلیارد دلار در PWSA سرمایه‌گذاری کند، که شامل لایه حمل‌ونقل برای ارتباطات داده‌ای و لایه ردیابی برای حسگرهای هشدار موشکی است.
با این حال، موانع احتمالی وجود دارد که SDA باید بر آن‌ها غلبه کند، همانطور که در مطالعه اخیر توسط اندرو برگلوند، تحلیلگر ارشد سیاست در مرکز سیاست و راهبرد فضایی شرکت هوافضا برجسته شده است. این مطالعه اشاره می‌کند که در حالی که SDA در اوایل کار خود نویدی از پیشرفت را نشان داده، هنوز توانایی سیستم‌های خود را در مقیاس وسیع و اثربخشی معماری پراکنده ماهواره‌ای خود را اثبات نکرده است، که این یک گام حیاتی برای تضمین حمایت و تأمین مالی مستمر می‌باشد.
