مشکل معده: دانشمندان باکتری روده‌ای را کشف کرده‌اند که می‌تواند به اعتیاد غذایی پایان دهد
در حالی که مردم ممکن است گاهی اوقات از خوردن غذاها یا میان‌وعده‌های مورد علاقه خود لذت ببرند، ولع مصرف مداوم می‌تواند منجر به توسعه عادات غذایی ناسالمی مانند پرخوری شود.
پژوهش دانشگاه میشیگان نشان می‌دهد که یک نفر از هر هشت آمریکایی بالای ۵۰ سال (۱۳ درصد) علائم اعتیاد به غذا را نشان می‌دهند.
به تازگی، یک تیم از دانشمندان از موسسات لیتوانی، ژاپن، اسپانیا و ایرلند همکاری کرده‌اند تا پتانسیل میکروبیوتای روده را به عنوان یک روش درمانی برای غلبه بر اعتیاد تغذیه بررسی کنند.
ارزیابی میکروبیوتای روده در موش‌ها
در یک مطالعه جدید، پژوهشگران آزمایش‌هایی روی زیرجمعیت‌های افراطی موش‌های معتاد به غذا و غیرمعتاد انجام دادند.
دانشمندان از یک مدل اعتیاد غذایی در موش‌ها استفاده کردند که شامل تجویز پری‌بیوتیک‌ها و باکتری بلوتیا وکسلرا بود.
این باکتری در ادبیات علمی با کاهش خطر چاقی و دیابت مرتبط است، توضیح می‌دهد نویسنده مطالعه، سولویگا سامولینایته.
سامولینایته بیان کرد: «به موش‌ها آب آشامیدنی با دو پری‌بیوتیک مختلف (لاکتولوز یا رامنوز) و باکتری بلوتیا وکسلرا داده شد.»
نتایج آزمایش موفقیت‌آمیز بود زیرا هم پری‌بیوتیک‌ها و هم باکتری‌ها به نظر می‌رسد که توسعه اعتیاد غذایی را متوقف کرده‌اند.
افزایش بلوتیا از طریق پری‌بیوتیک‌ها و پروبیوتیک‌ها می‌تواند کلیدی باشد
علاوه بر این، پری‌بیوتیک‌ها جمعیت جنس بلوتیا را در روده موش افزایش دادند.
در مطالعه‌ای دیگر منتشر شده در سال ۲۰۲۱، دانشمندان در مجله خبرنگاری نامبرده شده توضیح دادند که بلوتیا جنسی از باکتری‌های بی‌هوازی با ویژگی‌های پروبیوتیکی است که به طور گسترده در مدفوع و روده‌های پستانداران یافت می‌شود.
سامولینایته می‌گوید نتایج نشان می‌دهد که جنس بلوتیا می‌تواند از اختلالات خوردن پیشگیری کند.
او افزود: «پژوهش ما نشان می‌دهد که تنظیم میکروبیوتای روده با پری‌بیوتیک‌ها یا پروبیوتیک‌ها می‌تواند راهبردی بالقوه برای مقابله با اعتیاد غذایی باشد.»
مطالعه از معیارهای مقیاس اعتیاد غذایی ییل (YFAS) 2.0 استفاده کرد تا علائم تغییرات میکروبیوتای روده را که می‌توان با حساسیت به اعتیاد مرتبط باشد، شناسایی کند.
آن‌ها تنها علائم را در موش‌ها مشاهده نکردند بلکه در انسان‌ها نیز با استفاده از روش YFAS بررسی کردند. میکروبیوتای روده در افرادی که به اعتیاد به غذا تشخیص داده شده بودند تجزیه و تحلیل شد تا علائم حساسیت به این وضعیت شناسایی شود.
برای شناسایی حساسیت در انسان‌ها، تفاوت در فراوانی نسبی برخی گونه‌های باکتریایی مانند بلوتیا وکسلرا بین افراد معتاد و غیرمعتاد مشاهده شد.
براساس بیانیه، مطالعه نشان داد که فراوانی نسبی بلوتیا وکسلرا در بین افراد معتاد کمتر است.
رژیم غذایی ناسالم می‌تواند منجر به اعتیاد غذایی شود
سامولینایته می‌گوید این یافته‌های نشانگر اهمیت میکروبیوتای روده است که نشان می‌دهد رژیم غذایی ناسالم که باعث بروز نابه‌جایی‌های مختلف می‌شود، ممکن است با توسعه اعتیاد به غذا مرتبط باشد.
نتایج به طور مساوی هم در گروه موش‌ها و هم در گروه انسان‌ها مشاهده شد و نشان داد که ممکن است یک پروفایل خاص میکروبیوتا با حساسیت به توسعه رفتار خوردن اجباری مرتبط باشد.
پژوهشگر تاکید کرد که این مطالعات نشان می‌دهند که وجود باکتری‌های از جنس بلوتیا به نظر می‌رسد اثر حفاظتی داشته باشد و خطر توسعه اعتیاد به غذا را کاهش دهد.
تیلور بوروکاس در لیتوانی، رهبر مطالعه نیز گفت: «این مطالعه پتانسیل میکروبیوتای روده به عنوان یک روش درمانی برای غلبه بر اعتیاد غذایی را نشان می‌دهد.
ما نیاز به پژوهش بیشتری داریم تا مکانیزم‌های دقیق را روشن کنیم و درمان‌ها یا روش‌های پیشگیرانه مبتنی بر میکروبیوتا را توسعه دهیم.»
این مطالعه در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۴ در مجله گات منتشر شد.
چکیده مطالعه:
هدف اعتیاد به غذا یک اختلال چندعاملی است که توسط از دست دادن کنترل بر مصرف غذا مشخص می‌شود که ممکن است چاقی را تشدید کند و ترکیب میکروبیوتای روده را تغییر دهد. ما پتانسیل درگیری میکروبیوتای روده در مکانیزم‌های زیرین اعتیاد به غذا را بررسی کردیم.
طراحی ما از معیارهای مقیاس اعتیاد غذایی ییل (YFAS) 2.0 استفاده کردیم تا اعتیاد غذایی شدید در زیرجمعیت‌های موش و انسان را برای شناسایی امضاهای میکروبیوتای روده که با آسیب‌پذیری به این اختلال مرتبط هستند، تشخیص دهیم.
نتایج گروه‌های حیوانی و انسانی هر دو شباهت‌های مهمی در امضاهای میکروبیوتای روده مرتبط با اعتیاد غذایی نشان دادند. این امضاها نشانگر اثرات غیرمفید ممکن از باکتری‌های وابسته به فیلا پروتئوباکتریا و اثرات محافظتی احتمالی از آکتینوباکتریا در برابر توسعه اعتیاد به غذا در هر دو گروه انسانی و موشی بودند. کاهش فراوانی نسبی گونه بلوتیا وکسلرا در انسان‌های معتاد و جنس بلوتیا در موش‌های معتاد مشاهده شد. تجویز کربوهیدرات‌های غیر قابل هضم، لاکتولوز و رامنوز، که به رشد بلوتیا کمک می‌کنند، منجر به افزایش فراوانی نسبی بلوتیا در مدفوع موش‌ها همراه با بهبود چشمگیر در اعتیاد به غذا شد. بهبود مشابهی پس از تجویز دهانی بلوتیا وکسلرا به عنوان یک میکروب مفید مشاهده شد.
نتیجه‌گیری با درک ارتباط متقابل بین این تغییر رفتاری و میکروبیوتای روده، این یافته‌ها گامی به جلو در جهت درمان‌های آینده برای اعتیاد به غذا و اختلالات مرتبط با خوردن محسوب می‌شوند.
