مکزیک قرن ۱۵ شاهد قربانی کردن کودکان برای آرام کردن خدای باران: مطالعه
تحقیقات جدیدی بر روی بقایای اسکلت حداقل ۴۲ کودک بین سنین دو تا هفت سال، کشف شده در Templo Mayor، مجتمع مذهبی مرکزی Tenochtitlán (مکزیکو سیتی امروزی) اطلاعات جدیدی ارائه می‌کند. Tenochtitlán پایتخت باستانی امپراتوری آزتک بود.
استخوان‌های این کودکان بین اواخر جولای ۱۹۸۰ و اوایل ژانویه ۱۹۸۱ توسط مؤسسه ملی انسان‌شناسی و تاریخ مکزیک (INAH) حفاری شدند و اکنون به یک مراسم ناامیدانه برای تکریم Tlaloc، خدای باران، در دوران خشکسالی شدید که Basin of Mexico را ویران کرده بود، وصل شده‌اند.
لئوناردو لوپز لوژان، مدیر پروژه Templo Mayor INAH، اخیراً این کشف را بررسی کرده است. او گفت: «در ابتدا، دولت مکزیکا سعی کرد تا اثرات آن را با باز کردن انبارهای سلطنتی برای توزیع مجدد غذا در میان نیازمندترین طبقات کاهش دهد، در حالی که قربانی کردن کودکان در Templo Mayor برای آرام کردن خشم tlaloque [دستیاران Tláloc] انجام شد.» اما او افزود که مدت طولانی خشکسالی «دولت را آسیب‌پذیر کرد و مجبور شد تا مهاجرت دسته‌جمعی مردم خود را اجازه دهد.»
خشکسالی و مراسم قربانی
یافته‌های جدید زمینه مراسمی این قربانی‌ها را نشان می‌دهد و بینش گسترده‌تری نسبت به آیین‌های مذهبی منطقه در زمان‌های بحرانی ارائه می‌دهد. بسیاری از این اسکلت‌ها، که در Offering 48 کشف شدند، گردنبند داشتند.
از میان ۴۲ قربانی، ۲۲ پسر بودند، شش دختر بودند و نیمی از آنها نشانگر هیپوستوزیس پوروتیک داشتند، که نشان‌دهنده سوءتغذیه است. انتشار مطبوعاتی توسط INHA ذکر کرده که اولین اجساد به‌صورت دمر با اندام‌های منقبض در جعبه‌ای از سنگ‌آجر با ابعاد ۱۷۰ در ۱۱۱ در ۵۴ سانتی‌متر قرار گرفته‌اند.
آنها بر روی لایه‌ای از ماسه دریا، با گردنبندهای chalchihuites و مهره‌های سنگ سبز در دهان دفن شدند. سپس اجساد دیگری روی آنها قرار داده شد، با رنگدانه آبی پاشیده شد و با عناصر دریایی، پرندگان، کُپال، تیغه‌های آتشفشانی، و یازده تندیس تزونتل که چهره Tlaloc را نشان می‌دادند، قرار داده شد.
این مراسم در بخش شمال‌غربی Templo Mayor به مرحله IVa ساخت تحت فرمان Moctezuma Ilhuicamina (۱۴۴۰-۱۴۶۹)، دومین امپراتور آزتک مربوط است. این دوره شاهد خشکسالی مخرب از ۱۴۵۲ تا ۱۴۵۴ بود، که سال ۱۴۵۴ به عنوان شدیدترین سال محسوب می‌شود.
تحلیل‌های ایزوتوپ پایدار به رهبری دکتر دیانا موریرس رینگا از دانشگاه بریتیش کلمبیا اصول قربانی‌ها را ردیابی کرد. بیشترشان از اوکاکسا، با یکی از ارتفاعات چیپاس و گواتمالا آمده بودند، که نشان‌دهنده دامنه جغرافیایی گسترده این مراسم است. با این حال، لوژان اشاره کرد که مکزیکی‌ها نیز در دوران کمبودی‌های شدید، کودکان خود را قربانی می‌کردند، همان‌طور که در منابع قرن ۱۶ ثبت شده است.
مکتزومه تلاش کرد تا بحران را با بازتوزیع ذخایر انبار سلطنتی کاهش دهد، اما کمبود غذا و طاعون خانواده‌ها را مجبور به فروش کودکان‌شان کرد. توتوناک‌ها از خلیج و کوهیکاس از گوررو تامیناتی در ازای کار فراهم کردند، که به ساکنان Tenochtitlán در طول بحران کمک کردند.
سیستم‌های هیدرولیک پیش‌اسپانیایی
ادواردو ماتوس مکتزومه، پژوهشگر ارشد INAH ، به بررسی سیستم‌های پیشرفته هیدرولیکی که در زمان‌های پیش‌اسپانیایی توسعه یافته بودند پرداخت. او همراه با دکتر ترزا روخاس رابیه‌لا از مرکز تحقیق و مطالعات عالی انسان‌شناسی اجتماعی مکزیک و دکتر کارلوس ای. کوردووا از دانشگاه ایالتی اوکلاهما، مدیریت آب پیش‌اسپانیایی، تغییرات دوره نایب‌السلطنه‌ای و خشک‌شدن نهایی دریاچه‌ها را بررسی کرد.
گزارش مطبوعاتی نقش سیستم‌های آبی در حفظ ثبات سیاسی و اجتماعی را برجسته کرد. مراسم برای باران بخش‌های اساسی از تقویم کشاورزی داشتند، با نه ماه از ۱۸ ماه آن شامل آیین‌هایی بود که برخی با قربانی کردن کودکان به پایان می‌رسید. این کودکان که به عنوان tlaloques لباس پوشیده بودند، در مرکزیت آیین‌ها بودند که برای درخواست باروری اجرا می‌شدند.
