کشف ۵۰ اسکلت وایکینگ نزدیک به ۱۰۰۰ ساله، آداب دفن قدیمی را آشکار می‌کند
در یک کشف groundbreaking، باستان‌شناسان سایت دفن بزرگی از دوران وایکینگ‌ها را در دانمارک کشف کرده‌اند که ۵۰ اسکلت نسبتاً دست‌نخورده را نشان می‌دهد.
این یافته انتظار می‌رود که اطلاعات ارزشمندی درباره زندگی مردم نوردیک قدیم فراهم آورد.
اسکلت‌ها در نزدیکی اودنسه، سومین شهر بزرگ دانمارک، کشف شدند. پژوهشگران معتقدند که سطح بالای آب و شرایط خاک، اسکلت‌ها را دست نخورده نگه داشته و از تخریب آنها جلوگیری کرده است.
اسکلت‌های وایکینگ به طور چشمگیری دست نخورده امکان تحقیقات جدیدی را فراهم می‌کنند
مایکل بوره لوندئو، رهبر خاک‌برداری از موزه اودنسه، بر کل فرآیند خاک‌برداری روشنایی افزوده است. «معمولاً وقتی که ما مقبره‌های وایکینگ‌ها را خاک‌برداری می‌کنیم، خوش‌شانس خواهیم بود اگر دو دندان در کنار اشیاء مقبره باقی مانده باشند. اما اینجا ما اسکلت‌های به‌طور کامل دست‌نخورده را داریم»، او گفت .
«اسکلت‌ها بسیار شگفت‌انگیز هستند. آنها بسیار خوب حفظ شده‌اند. پنج انگشت و پنج پا وجود دارد. و این چشم‌انداز جدیدی از امکانات را برای کشفیات باز می‌کند»، پژوهشگر افزود.
فرآیند خاک‌برداری تقریباً شش ماه پیش آغاز شد. اشیاء نادر دیگری مثل چاقوها، مرواریدهای شیشه‌ای و سنجاق‌هایی که بین سال‌های ۸۵۰ تا ۹۷۰ تاریخ‌گذاری شده‌اند نیز کشف شدند.
پژوهشگر لوندئو افزود که این یافته‌ها نشان می‌دهد که بیشتر مردم به یک جامعه کوچک کشاورز تعلق داشتند. با این حال، او اضافه کرد که یک زن متعلق به وضعیت بالاتری با یک چاقوی تزئین شده نقره‌ای نیز دفن شده بود. همراه با آن، یک تکه شیشه هم کشف شد که در دوران وایکینگ نادر بود.
نمونه‌های خاک و اشیاء نادر، بینش عمیق‌تری درباره عادات دفن وایکینگ‌ها ارائه می‌دهد
برای کسب جزئیات بیشتر، باستان‌شناسان نمونه‌های خاکی برای شناسایی گرده‌های گل‌ها نیز گرفتند. آنها همچنین قصد داشتند بفهمند که افراد دفن شده چه نوع پارچه‌هایی می‌پوشیده‌اند و در چه فصلی دفن شده‌اند.
علاوه بر این، باستان‌شناسان همچنین قطعه‌ای از جواهرات دوران وایکینگ‌ها که با لباس‌های زنان مرتبط بود کشف کرده‌اند.
علاوه بر این، پژوهشگران اشاره می‌کنند که بیشتر اسکلت‌ها از مقبره‌ها خارج شده‌اند. آنها در جعبه‌های مقوایی در موزه برای خشک شدن و پاکسازی نهایی قرار داده شده‌اند.
خاک‌برداری‌های اسکلت‌های وایکینگ‌ها اطلاعات فراوانی درباره ابعاد اجتماعی، فرهنگی و فیزیکی زندگی در دوران وایکینگ فراهم کرده است. کشف اسکلت‌های به خوبی حفظ شده از سایت‌های دفن، بینش دقیقی درباره شرایط فیزیکی وایکینگ‌ها، مانند قد، ساختار استخوانی و حتی آثار بیماری یا سوءتغذیه ارائه می‌دهد.
تحلیل دندان‌ها و استخوان‌ها اغلب به رژیم غذایی آنها که معمولاً شامل ماهی، غلات و دام بوده، روشنایی می‌افکند. برخی باقی‌مانده‌ها نشانه‌هایی از زخم‌های بهبود یافته یا شواهدی از جراحی‌ها نشان می‌دهند که نشان‌دهنده سطح خاصی از دانش پزشکی است. سلاح‌ها، زره‌ها و ابزارهای دفن شده در کنار این اسکلت‌ها نیز اخلاق جنگجوی وایکینگ‌ها و مهارت‌های دستی آنها را منعکس می‌کند.
علاوه بر این، عادات دفن وایکینگ‌ها به شدت بستگی به موقعیت، وضعیت و سیستم‌های اعتقادی داشت. در حالی که برخی باقی‌مانده‌ها در مقبره‌های ساده پیدا می‌شوند، برخی دیگر در کشتی‌های دفنی فوق‌العاده پیدا می‌شوند که برای افراد رده‌بالا یا رئیسان قبایل اختصاص داشت.
بررسی اسکلت‌های مناطق مختلف نشان می‌دهد که وایکینگ‌ها بسیار متحرک بوده‌اند، سفر و اقامت تا گرینلند، جزایر بریتانیا و حتی خاورمیانه داشته‌اند. هر خاک‌برداری، زمینه ارزشمندی به تأثیر فراوان وایکینگ‌ها و تعاملات آنها با فرهنگ‌های مختلف اضافه می‌کند.
