غلبه بر ایدز: MIT روش واکسیناسیون جدیدی را معرفی می‌کند که می‌تواند HIV را تنها در دو تزریق از بین ببرد
یکی از دلایل اصلی دشواری در توسعه واکسن مؤثر برای HIV این است که این ویروس به سرعت جهش می‌یابد و اجازه می‌دهد از پاسخ آنتی‌بادی تولید شده توسط واکسن‌ها فرار کند.
چند سال پیش، پژوهشگران MIT نشان دادند که اجرای یک سری دوزهای افزایش‌یافته واکسن HIV در طی دو هفته می‌تواند کمک کند که بخشی از این چالش را با تولید مقادیر بیشتری از آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده غلبه کنند. اما یک رژیم واکسیناسیون چند دوزه سریع برای کمپین‌های واکسیناسیون جمعی عملی نیست.
در مطالعه‌ای جدید، پژوهشگران دریافتند که می‌توانند پاسخ ایمنی مشابهی را با تنها دو دوز، یک هفته فاصله، به دست آورند. دوز اول که بسیار کوچکتر است، سیستم ایمنی را برای پاسخ قوی‌تر به دوز دوم بزرگتر آماده می‌کند.
واکسیناسیون جدید HIV
این مطالعه که ترکیبی از مدل‌سازی محاسباتی و آزمایش‌ها در موش‌ها را انجام داد، از پروتئین پوشش HIV به عنوان واکسن استفاده کرد. نسخه تک‌دوز این واکسن در حال حاضر در آزمایش‌های بالینی است و پژوهشگران امیدوارند گروه مطالعاتی دیگری ایجاد کنند که واکسن را با برنامه دو دوزه دریافت کنند.
آروپ چاکرابورتی، پروفسور موسسه جان ام. دویچ در MIT و عضو مؤسسه مهندسی پزشکی و علوم MIT و مؤسسه راگون MIT، MGH، و دانشگاه هاروارد می‌گوید: «با ترکیب علوم فیزیکی و زیستی، ما به برخی از سوالات اساسی ایمنی‌شناسی نور می‌اندازیم که به توسعه این برنامه دو دوزه برای تقلید از رژیم چند دوزه کمک کردند.»
چاکرابورتی اشاره می‌کند که این رویکرد ممکن است به واکسن‌های دیگر بیماری‌ها نیز تعمیم یابد.
دو تزریق برای کشتن ویروس
هر ساله، HIV بیش از یک میلیون نفر را در سراسر جهان آلوده می‌کند و برخی از این افراد به داروهای ضد ویروسی دسترسی ندارند. واکسن مؤثر می‌تواند بسیاری از این عفونت‌ها را جلوگیری کند. یک واکسن امیدوارکننده که اکنون در آزمایش‌های بالینی است، شامل یک پروتئین HIV به نام تریمر پوشش و یک نانوذره به نام SMNP است.
آزمایشگاه ارواین این نانوذره را توسعه داده است که به عنوان یک ماده ادجوانت عمل می‌کند تا پاسخ قوی‌تری از سلول‌های B به واکسن جذب کند.
پژوهشگران این واکسن و واکسن‌های تجربی دیگر را به عنوان یک دوز در آزمایش‌های بالینی انجام دادند. با این حال، شواهد فزاینده نشان می‌دهد که یک سری از دوزها در تولید آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده گسترده‌تر مؤثرتر است.
پژوهشگران معتقدند که رژیم هفت دوزه مؤثر است زیرا واکنش بدن به مواجهه با ویروس را تقلید می‌کند: با انباشته شدن پروتئین‌های ویروسی یا آنتی‌ژن‌ها در بدن، سیستم ایمنی پاسخ قوی‌ای ایجاد می‌کند.
در مطالعه جدید، تیم MIT بررسی کرد که چگونه این پاسخ توسعه می‌یابد و بررسی کرد که آیا می‌توانند همان اثر را با دوزهای کمتری از واکسن به دست آورند.
پژوهشگران ابتدا اثرات یک، دو، سه، چهار، پنج، شش یا هفت دوز را که در طول 12 روز داده شدند، مقایسه کردند. آنها ابتدا دریافتند که در حالی که سه دوز یا بیشتر پاسخ‌های قوی آنتی‌بادی ایجاد کرد، دو دوز این کار را نکرد.
اما با تغییر فواصل و نسبت دوزها، پژوهشگران کشف کردند که دادن 20 درصد از واکسن در دوز اول و 80 درصد در دوز دوم، هفت روز بعد، همان پاسخ خوبی را به عنوان برنامه هفت دوزه به دست آورد.
پژوهشگران اکنون این استراتژی واکسن را در مدل میمون‌های غیرانسانی بررسی می‌کنند. آنها همچنین در حال کار بر روی مواد تخصصی هستند که می‌توانند دوز دوم را در یک دوره طولانی‌تر تحویل دهند که می‌تواند پاسخ ایمنی را بیشتر تقویت کند.
